ಜೂಜುಕೋರ ಬಂಡವಾಳಿಗರ ಹಿತ ಕಾಯುವ ನೀತಿ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿ ಸಮಗ್ರ ಪರ್ಯಾಯ ರೂಪಿಸಬೇಕು

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 28 Sunday, July 3, 2016

ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ :

ರೈತರ ಬೆಳೆಗೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಬದ್ದ ಬೆಲೆ ಒದಗಿಸುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಟ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯ ಸೂತ್ರ ಬಂದಿದ್ದು ಈಗ ನವ-ಉದಾರವಾದದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಅದು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯನ್ನು ‘ವಿರೂಪ’ಗೊಳಿಸುವ ಅಂಶ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಯನ್ನು ತರಲಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿಯ ಕಂಪನೀಕರಣಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಖಾಸಗಿ ಬಂಡವಾಳದ ಹುಚ್ಚು ಹರಿದಾಟಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ರೈತ ವಿರೋಧಿಯಾದ ನೀತಿಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ  ರೈತ ಚಳುವಳಿಗಳಲ್ಲದೇ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳೂ ರಾಜಕೀಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ  ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರಾಂತ ರೈತ ಸಂಘದ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಜಿ.ಸಿ. ಬಯ್ಯಾರೆಡ್ಡಿಯವರು. ‘ಜನಶಕ್ತಿ’ಯ ಪರವಾಗಿ ಈ ಸಂದರ್ಶನ ನಡೆಸಿದವರು ಟಿ.ಯಶವಂತ.

ಜನಶಕ್ತಿ: ರೈತರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳ ಕಾರಣಗಳಲ್ಲಿ  ಬೆಳೆಯ ಬೆಲೆ ಕುಸಿತ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಂಶವಾಗಿರುವಾಗ ಸರಕಾರಗಳ ಮುಂದೆ ರೈತ ಚಳುವಳಿಯಾಗಿ ನೀವು  ಇಡುತ್ತಿರುವ ಅಜೆಂಡಾ ಏನು ?

ಜಿ.ಸಿ. ಬಯ್ಯಾರೆಡ್ಡಿ: ರಾಷ್ಟ್ರದ ರೈತ ಚಳುವಳಿಯ ಶಿಫಾರಸ್ಸುಗಳು, ಹಲವು ಇತರ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಹಾಗೂ ಇದೆಲ್ಲವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಡಾ. ಸ್ವಾಮಿನಾಥನ್ ಆಯೋಗದ ಸೂತ್ರ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ದೃಢಪಡಿಸಿದ ಅಂಶ ಈ ಬೆಳೆಗೆ ನ್ಯಾಯಬದ್ದ ಬೆಲೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ.

`ಸಿ2+50%’ ಸೂತ್ರ

`ಸಿ2+50%’ ಎಂದರೆ ಬೆಳೆಯ ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲೆ ಶೇ. 50 ಲಾಭ ಬರುವಂತೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಇದು ಒಂದು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಧ್ಯಯನದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಬಂದಿರುವ ಸೂತ್ರ. ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿರುವ ಈ ಶಿಫಾರಸ್ಸುಗಳು ಎಲ್ಲ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೂ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತವೆ.
ಇದು ರೈತರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಪ್ರಧಾನ ಸೂತ್ರ. ರೈತ ಚಳುವಳಿಗಳು ದೇಶದೆಲ್ಲೆಡೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ತಾವೇ ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡುವಂತಾಗಬೇಕು. ರೈತರಿಗೆ ಈ ಬಗೆಗೆ ಮನನ ಮಾಡಿಸುವುದು ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶ. 2014 ರ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಗಳ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಡಾ. ಸ್ವಾಮಿನಾಥನ್ ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸ್ಸಾದ  `ಸಿ2+50 ಶೇ.’ ಸೂತ್ರದಂತೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ಕೊಡುವುದಾಗಿ ಪ್ರಚಾರ ಭಾಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಈ ಸಂಬಂಧ ಕೊಟ್ಟ ಭರವಸೆಗೆ ವಿರುದ್ದವಾಗಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಮಾಣ ಪತ್ರ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರವು ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ನಿಯಮದಂತೆ ನಡೆಯಲು ಬಿಡಬೇಕು. ಕೃಷಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ನೀಡಿಕೆಗೂ ಒಂದು ಮಿತಿ ಇರಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಜನಶಕ್ತಿ: ಈಗ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯ ಸ್ವರೂಪ ಏನು? ಇದು ರೈತರಿಗೆ ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿದೆಯೇ? ರೈತರ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇನು?

ಜಿ.ಸಿ. ಬಯ್ಯಾರೆಡ್ಡಿ: ಬಹಳಷ್ಟು ರೈತರಿಗೆ ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರು ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಬೀಜ, ಗೊಬ್ಬರ, ಕೀಟನಾಶಕ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನಷ್ಟೆ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಹೊಲ-ಗದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ  ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರ ದುಡಿಮೆ, ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರದ ಬೆಲೆ, ಕೃಷಿ ಸಾಧನ, ಸಲಕರಣೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಹೂಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಸವಕಳಿ ವೆಚ್ಚ, ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಬಳಕೆ  ಇಂಥವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವರು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಶೇ. 50 ರಷ್ಟು ಲಾಭವಾಗಿ ಸಿಗಬೇಕೆಂಬ ಅಂಶ ಮೊದಲು ರೈತರಿಗೆ ಮನನ ಆಗಬೇಕು. ರೈತರು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆಯನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ತಾವು ಅನುಭವಿಸಿ ಆ ಮೂಲಕ ದೃಢವಾಗಿ ಕೇಳುವಂತಾಗಬೇಕು.

ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರಾಂತ ರೈತ ಸಂಘದ ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆ ಸಮಿತಿಯ ಮೂಲಕ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ  ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ವೆಚ್ಚವನ್ನು ರೈತರೇ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡುವ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ನಡೆದಿದ್ದು ರಾಗಿ, ಭತ್ತ, ಟೆಮೊಟೋ, ರೇಷ್ಮೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಬೆಳೆಗಳಿಗೆ ರೈತರು ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿದ ವಿಧಾನವನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕ ಕೃಷಿ ಬೆಲೆ ಅಯೋಗವು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಆಯೋಗದ ಕೆಲಸ ಶೇ. 90 ರಷ್ಟು ಸರಾಗವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅದರಂತೆ ಕೃಷಿಬೆಲೆ ಶಿಫಾರಸ್ಸು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಿದ ರೈತರಿಗೂ ಇದು ಒಂದು ಹೊಸ ಜ್ಞಾನೋದಯದಂತೆ ಕಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಆದರೆ ಇದು ಜಾರಿಯಾಗಬೇಕು.

ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ್ದೇ ಶೇ. 80 ರಷ್ಟು ಪಾತ್ರ. ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಒಂದು ಹಕ್ಕಾಗಿ ರೈತರು ಕೇಳುವಂತಾಗಬೇಕು. ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳು ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಕಾರಿ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಒತ್ತು ಸಿಗಬೇಕಿದೆ. ಇಂತಹ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ನಡುವೆ ರೈತರ ಹಿತ ಕಾಯುವಲ್ಲಿ ಸಹಕಾರಿ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಪಾತ್ರ ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ್ದು.

ಗ್ರಾಹಕರು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ತಾವು ಕೊಡುವ ಮೌಲ್ಯದ ಶೇ.35 ಮಾತ್ರ ರೈತರಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಸಹಕಾರಿ ಕ್ಷೇತ್ರವು ಬಲವಾಗಿರುವ ಕಡೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರಾಟವಾಗುವ ದರದ ಶೇ. 60-70 ರಷ್ಟು ಮೌಲ್ಯವು ರೈತರಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಹೈನುಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮ ಮಟ್ಟದಿಂದ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದವರೆಗೆ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಹಕಾರಿ ರಂಗ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ.  ದೋಷ-ಕೊರತೆಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಶೇ. 65-70 ರಷ್ಟು ಪಾಲು ರೈತರಿಗೆ ದೊರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣ ಆಗಬೇಕಿದೆ.

ಚಾಲ್ತಿ ಇರುವ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿವೆ. ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ `ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಬೆಲೆ ಆಯೋಗ’(ಸಿಎಸಿಪಿ)ವು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ.  ಇದರ ಉದ್ದೇಶ `ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ’ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂಬುದು.  ಇದು ಅತ್ಯಂತ ದೋಷಪೂರಿತ, ಅವೈಜ್ಞಾನಿಕ, ಅನ್ಯಾಯುತ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಪದ್ದತಿ. ಇದರಿಂದ ರೈತರಿಗೆ ಯಾವ ಅನುಕೂಲವೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ಪದ್ದತಿ ಹೋಗಬೇಕು. ಇಂತಹ ಕೆಟ್ಟ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದಾಗಿಯೇ 3.5 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ರೈತರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗಿರುವುದು.

ದರ ನಿಗದಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರಗಳು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಬೇಕು.

ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಸಮಿತಿ(ಎಪಿಎಂಸಿ)ಗಳಿಗೆ ಈಗ ರೈತರು ಬೆಳೆದ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಕೇವಲ ಶೇ. 50 ರಷ್ಟು ಮಾತ್ರ. ಉಳಿದವರು ಬೆಳೆ ಇಡುವಾಗಲೇ ಬೆಳೆಯನ್ನು ನಿಮಗೇ ಕೊಡುತ್ತೇವೆಂದು ಹಣವಂತರಿಗೆ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ.

ಸರಕಾರಗಳು ಸುಗ್ಗಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ತಡ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಬೆಳೆದ ಬೆಳೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಬಳಿ ಹೆಚ್ಚು ದಿನ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಬಡ ರೈತರು, ಗೇಣೀದಾರರು ಸುಗ್ಗಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ.  ಇವರುಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಬೆಲೆ ಕುಸಿದು ಹೋಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟು ರೈತರಲ್ಲಿ ಸರಿಸುಮಾರು 80 ಶೇ. ರಷ್ಟು ಸಣ್ಣ ರೈತರೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಇವರು ಉತ್ಪಾದನಾ ವೆಚ್ಚಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಮಾರುವಂತಾಗುತ್ತದೆ.

ಸರಕಾರ ತಡವಾಗಿ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದಾಗ ವ್ಯಾಪಾರಸ್ಥರು ರೈತರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಹ ಇದೆ. ಸುಗ್ಗಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಸರಕಾರದ ಖರೀದಿ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಶುರುವಾಗಿರಬೇಕು. ಮತ್ತು ಸರಕಾರಗಳು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಘೋಷಿಸಿರಬೇಕು. ಕೃಷಿಬೆಲೆ ಆಯೋಗ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡುವುದು, ನಂತರ `ಎಫ್ಸಿಐ’, `ಎಪಿಎಂಸಿ’ಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸುವುದು. ಆಮೇಲೆ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶ….. ಈಗ ಇರುವ ಈ ಸ್ವರೂಪವು ಅವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿದೆ. ಇದು ರೈತರಿಗೆ ಅನುಕೂಲಕರವಲ್ಲ. ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬೇಕು.

ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ಗೂಡಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿ ಡಾ. ಬಸವರಾಜ್ ಸಮಿತಿಯು ತನ್ನ ವರದಿಯನ್ನು ನೀಡಿದೆ.  ಆದರೆ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಒಟ್ಟು ಮೌಲ್ಯದ ಶೇ. 50 ಲಾಭವಾಗಿ ಸಿಗಬೇಕು ಎಂಬ ಡಾ. ಸ್ವಾಮಿನಾಥನ್ ಆಯೋಗದ ಶಿಫಾರಸ್ಸನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ವರ್ಷಕ್ಕೆ 5 ಬೆಳೆ ತೆಗೆಯುವುದರಿಂದ ಒಂದು ಬೆಳೆಯಲ್ಲಿ ರೈತರಿಗೆ ಶೇ. 10 ರಷ್ಟು ಲಾಭ ಎಂದು ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿದೆ. ಈ ತಪ್ಪು ನೀತಿಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ರೈತರ ಲಾಭಾಂಶದ ಕುರಿತ ಈ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಲಾಗದು.

ಜನಶಕ್ತಿ: ಎಪಿಎಂಸಿ ಕಾಯ್ದೆಗೆ ತಂದಿರುವ ತಿದ್ದುಪಡಿಯಿಂದ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ಕ್ರಮದ ಮೇಲೆ ಎಂತಹ ಪರಿಣಾಮ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿದೆ.?

ಜಿ.ಸಿ. ಬಯ್ಯಾರೆಡ್ಡಿ: ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದ ರೈತರಲ್ಲಿ ಶೇ. 85 ರಷ್ಟು ಸಣ್ಣ ರೈತರು.  ಎಪಿಎಂಸಿ ಕಾಯ್ದೆಗೆ ತಂದಿರುವ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಈ ರೈತರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗೆ ಮಾರಕವಾಗಿದೆ. ಈ ತನಕ ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಖರೀದಿಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊಸ ತಿದ್ದುಪಡಿಯಿಂದಾಗಿ ಖಾಸಗಿ  ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಅವಕಾಶವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಎಪಿಎಂಸಿಗಳಲ್ಲಿ ತೂಕ, ಪಾವತಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಇದ್ದುದರಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗಿದ್ದವು. ಗುತ್ತಿಗೆ ಕೃಷಿಗಾಗಿ ಕೃಷಿ ನೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಿ ಬಂಡವಾಳ ತರಬೇಕು, ಕೃಷಿಯ ಕಂಪನೀಕರಣವಾಗಬೇಕು.. ಇತ್ಯಾದಿ ಜಾಗತೀಕರಣದ ನೀತಿಗಳ ಭಾಗವಾಗಿ ಈ ತಿದ್ದುಪಡಿ ತರಲಾಗಿದೆ.

ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಇ-ಟ್ರೇಡ್ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಡವಾಳಗಾರರ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಈ ಶಕ್ತಿಗಳ ಜೂಜುಕೋರತನಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಎಪಿಎಂಸಿ ಎಂಬುದು ರೈತರ ಪಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಹಂತದವರೆಗೆ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕವಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ಖಾಸಗಿ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಎಪಿಎಂಸಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಅಪ್ರಸ್ತುತ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಹಿಂದೆ ಕೃಷಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಗುತ್ತಿಗೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ಅವಕಾಶ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ತೋಟದಿಂದ ನೇರ ಮಾಲ್ಗಳಿಗೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಬರುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿದೆ.

ಕೃಷಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಡರೈತರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕೃಷಿ ಹೂಡಿಕೆ ದುಬಾರಿಯಾಗಿದೆ. ನಿಗದಿತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಸಣ್ಣ ರೈತರು, ಬಡ ರೈತರು ತಮ್ಮ ತುಂಡು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತರ ಕೈಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಬೇಕಾದ ದುರಂತ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿದೆ. ಅಂದರೆ ಸಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯಮ ರೈತರಿಗೆ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ನೆರವು ನೀಡಿ ಕೃಷಿ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಪಡಿಸುವ ಬದಲಿಗೆ ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ಕಂಪನೀಕರಣ ಮಾಡಲು ಸರಕಾರ ಹೊರಟಿದೆ. ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳು ಸಹ ಇದೇ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದಿವೆ. ದೇವರಾಜ ಅರಸು ಅವರು ತಂದ ಭೂಸುಧಾರಣಾ ಕಾಯ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಗೇಣಿ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ರದ್ದುಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕಾನೂನು ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೇಣಿ ಪದ್ದತಿ ಇಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಎಡರಂಗ ಸರಕಾರ ಬಂದಾಗ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಗೇಣಿದಾರರನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಗೇಣಿ ಹಕ್ಕನ್ನು ವಂಶಪಾರಂಪರ್ಯವಾಗಿ ಪಡೆಯುವಂತೆ ಕಾನೂನು ತರಲಾಯಿತು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ರೈತ ಚಳುವಳಿಯ ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿಯೂ ಗೇಣಿ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೀಡುವ ಕಾನೂನು ತಿದ್ದುಪಡಿ ತರಲಾಗಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ದೇಶದಲ್ಲಿಯೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತರಹದ ಗೇಣಿ ಪದ್ದತಿಗಳಿವೆ. ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸಬೇಕು.

ಭೂಮಿಯ ಒಡೆತನದ ಪಹಣಿ ಹಕ್ಕನ್ನು ರೈತರಿಗೆ ಉಳಿಸಿ `ಭೂಮಿಯ ಸ್ವಾಧೀನ’ದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲಿ ಗೇಣಿದಾರರ ಹೆಸರನ್ನು ದಾಖಲಿಸಬೇಕು. ಅಂದರೆ ಗೇಣಿ ಇರುವುದು ವಾಸ್ತವ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಹೀಗಾದಲ್ಲಿ ರೈತರಿಗೆ ಗೇಣಿ ಹಕ್ಕು ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಬ್ಯಾಂಕ್ ಸಾಲ, ಬೆಳೆ ನಷ್ಟವಾದಾಗ ಪರಿಹಾರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಗೇಣಿದಾರರಿಗೂ ಹಕ್ಕು ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಭೂಸುಧಾರಣೆ ತರುವ ಮೊದಲು ಗೇಣಿದಾರರ ನೋಂದಣಿಯನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ನಂತರ ಭೂಸುಧಾರಣೆ ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಗೇಣಿದಾರರನ್ನು ದಾಖಲಿಸದೇ ಹೋದದ್ದರಿಂದ ಭೂಮಾಲಕರು ಸರಿ ಸುಮಾರು ಶೇ. 80 ರಷ್ಟು ಬಡ ಗೇಣಿದಾರರನ್ನು ಒಕ್ಕಲೆಬ್ಬಿಸಿ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಭಧ್ರ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಈಗಲಾದರೂ ನಿಜಕ್ಕೂ ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡುವ ಗೇಣಿದಾರರನ್ನು ದಾಖಲಿಸುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕು. ಈ ಸಂಬಂಧ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಗೇಣಿ ಹೋರಾಟದ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೂ ಮತ್ತು ಇತರ ಕಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಚಳುವಳಿ ನಡೆಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.

ಜನಶಕ್ತಿ: ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿರುವ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ದರವನ್ನು ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯಾಗಿ ನಿಗದಿ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು ರಾಜ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರ ಯಾಕೆ ಒತ್ತಡ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ.? ಈ ಸಂಬಂಧ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರದ ನಿಲುವು ಹಾಗೂ ರೈತರ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮವೇನು?   

ಜಿ.ಸಿ. ಬಯ್ಯಾರೆಡ್ಡಿ: ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಸಿಎಸಿಪಿ ನಿಗದಿ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದರವನ್ನು ನೀಡಬಾರದು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದೆ. “ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತದೆ.. ಖಾಸಗೀ ಖರೀದಿದಾರರು ಹೊರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ..’’ ಎಂಬ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ.

ಇದಲ್ಲದೇ “ಕನಿಷ್ಟ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಪಡಿತರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟನ್ನು ಮಾತ್ರ ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಖರೀದಿ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳ ಹೊಣೆ.’’ ಎಂದೂ “ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರವು ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ರೈತರಿಗೆ ಬೋನಸ್ ಕೊಟ್ಟರೆ ಎಫ್ಸಿಐ ಅಂತಹ ಕಡೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ’’ ಎಂದೂ ಬೆದರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ದೇಶ  ವಿಶಾಲ ವಾದದ್ದು, ಪಂಜಾಬ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಎರಡೂ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ. ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಒಂದೇ ದರ ಎಂಬುವುದು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. “ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಬೋನಸ್ ನೀಡಿದರೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಗೋದಾಮುಗಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹಣಕಾಸು ಹೊಣೆಯನ್ನು ರಾಜ್ಯವೇ ಹೊರಬೇಕು.’’ ಎಂದೂ “ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳಿಗೆ ನೀಡುವ ವಿವಿಧ ಅನುದಾನಗಳನ್ನು ಕಡಿತ ಮಾಡಲಾಗುವುದು.’’ ಎಂದು ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಕೃಷಿಯ ಕಂಪನೀಕರಣಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕೃಷಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಖಾಸಗಿ ಬಂಡವಾಳದ ಹುಚ್ಚು ಹರಿದಾಟಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ರೈತ ವಿರೋಧಿಯಾದ ನೀತಿಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ರೈತ ಚಳುವಳಿಗಳಲ್ಲದೇ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳೂ ರಾಜಕೀಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಬೇಕು.  ಹಿಂದೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಜ್ಯೋತಿಬಸು, ಕೇರಳ, ತ್ರಿಪುರದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು, ಆಂಧ್ರದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಎನ್.ಟಿ. ರಾಮರಾವ್, ಜಮ್ಮು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಫಾರುಕ್ ಅಬ್ದುಲ್ಲಾ ಮುಂತಾದವರು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ನೀತಿಗಳ ವಿರುದ್ದ,  ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿ ಅಧಿಕಾರ ಬೇಕೆಂದು ದೃಢವಾಗಿ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಇಂತಹ ಹೋರಾಗಳು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಬಹುತೇಕ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ಸಹ ಖಾಸಗಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ನೀತಿಗಳನ್ನೇ ಒಪ್ಪಿ ಜಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದೇ ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಬೇಕು. ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರಗಳ ಕಡೆಯಿಂದ ಈಗಲೂ ಅಂತಹ ಹೋರಾಟ ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಇಂತಹ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಜನಚಳುವಳಿಯೇ ಇದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ. ಈ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಲ ಚಳುವಳಿ ಕಟ್ಟಬೇಕಾದ ತುರ್ತು ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕದ ಹೊಸ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಆದೇಶ 1894ರ ಕರಾಳ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆಯ ಪಡಿಯಚ್ಚು?

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 28 Sunday, July 3, 2016

ದೇಶದ ಜನತೆಯ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ, ತನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಜನತೆಗೆ ನೆರವಾಗಬಲ್ಲ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ಇದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದ ಯುಪಿಎ ಸರಕಾರದ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ಅದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರ ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿದೆ. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ನೇತೃತ್ವದ NDA ಸರಕಾರ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ- 2013ನ್ನು ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿ, ಮೂರು ಬಾರಿ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಿ ಅದನ್ನು ಮರಳಿ ಕರಾಳ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನಾಗಿಸಲು ಶತಾಯ ಗತಾಯ ವಿಫಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ ಕ್ರಮಗಳ ಮುಂದುವರೆದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಇದು ಬಂದಿದೆ. ಈ ಮೂಲಕ ಭೂಸಂತ್ರಸ್ತರ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನ ಕಾಳಜಿ ಎಷ್ಟು ಹುಸಿ ಎಂಬುದು  ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಯಲಾಗಿದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಮೇ 31, 2016ರಂದು ವಸತಿ, ಸ್ಮಶಾನ, ಬಹುಗ್ರಾಮ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಯೋಜನೆ, ಕರ್ನಾಟಕ ವಿದ್ಯುತ್ ಪ್ರಸರಣ ನಿಗಮ ನಿಯಮಿತದ ಉಪವಿದ್ಯುತ್ ಕೇಂದ್ರಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ, ಒಳಚರಂಡಿ, ರಸ್ತೆ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ಅಗಲೀಕರಣ, ರೈಲ್ವೇ ಮಾರ್ಗ ನಿರ್ಮಾಣ, ರೈಲ್ವೇ ಕೆಳಸೇತುವೆ ಮತ್ತು ಮೇಲು ಸೇತುವೆ, ಬಂದರು, ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ ಹಾಗೂ ಇನ್ನಿತರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಉಪಯುಕ್ತತೆಯುಳ್ಳ ಸರ್ಕಾರದ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಗರಿಷ್ಠ 100 ಎಕರೆಗೆ ಮೀರದಂತೆ ಭೂಕೋರಿಕೆ ಇಲಾಖೆ/ಫಲಾನುಭವಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಖಾಸಗೀ ಜಮೀನನ್ನು ಭೂಮಾಲೀಕರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಖರೀದಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಿ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ನೆರವಾಗಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ 2014ರಿಂದ ಜಾರಿಗೆ ಬರುವಂತೆ “ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರದ ಹಕ್ಕು, ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾಯ್ದೆ – 2013” ಇದ್ದಾಗಲೂ, ಈ ಹೊಸ ಆದೇಶವನ್ನು ಸರಕಾರ ಹೊರಡಿಸಿರುವುದು ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ. ಸದರಿ ಆದೇಶವನ್ನು, ಸದರಿ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013ನ್ನು ಮತ್ತು ಇದರ ಜಾರಿಗಾಗಿ “ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರದ ಹಕ್ಕು, ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣ (ಕರ್ನಾಟಕ) ನಿಯಮಗಳು- 2015”ದ ನಿಯಮ 31ನ್ನು ಬಳಸಿಯೇ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರ ಆದೇಶಿಸಿರುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ವಿಶೇಷ. ಇದರ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತೇ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ನೀವು ಎತ್ತಿದರೆ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರ ಖಂಡಿತಾ ಹೌದು ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಈ ಆದೇಶದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅಂದರೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಕುರಿತು ತನ್ನ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದೆ.

ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ, ಮೇಲೆ ಸೂಚಿಸಲಾದ ವಸತಿ ಮತ್ತಿತರೇ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯಗಳಿಗೆ ಜಮೀನನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಜಮೀನನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಪಡೆಯಲಾಗದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಯೋಜನೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನದ ವಿಳಂಬಗೊಂಡು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಉಂಟಾಗುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಯನ್ನು ತಡೆಯುವ ಈ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಈ ಆದೇಶದ ಅಗತ್ಯವಿತ್ತು ಎಂದು ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ವಿವರಿಸಿದೆ. ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ- 2013 ರಂತೆ ಇಂತಹ ಸೌಕರ್ಯಗಳಿಗೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು, ಒಂದೆಡೆ ರೈತರ ಅಥವಾ ಜಮೀನಿನ ಒಡೆಯರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಸ್ವಾಧೀನದಿಂದಾಗುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮ ಗುರುತಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ, ಯೋಜನೆಯ ಅನುಷ್ಠಾನದ ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಳಂಬವಾಗುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಅಂಶವನ್ನು ಇದು ಎತ್ತಿತೋರಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, 1894ರ ಕಾಯ್ದೆಯ ಒಪ್ಪಂದದ ದರದ ಮೂಲಕ ಸರ್ಕಾರದ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶ ಈ ಹೊಸ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೆಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಅಂಶವÀನ್ನು ನೆನಪಿಸಿ, ತ್ವರಿತ ಭೂಸ್ವಾಧೀನದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಅದರ ಅಗತ್ಯದ ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡಿದೆ.

ನಿಜ, ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಲಾದ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯ ಮತ್ತಿತರೇ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಉಪಯುಕ್ತತೆಯುಳ್ಳ ಸರ್ಕಾರದ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ, ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಜಮೀನು ಸಿಗಬೇಕು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ವಿಳಂಬದಿಂದಾಗುವ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಯನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಸರಕಾರದ ವಿಚಾರ ಒಪ್ಪಬಹುದಾದುದೇ ಆಗಿದೆ.

ಆದರೆ, ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಮೇಲಾಗುವ ಪರಿಣಾಮದ ಕುರಿತ ಅಧ್ಯಯನ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮವಹಿಸುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ತಡೆಯುವ ಬದಲು, ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಈ ಕುರಿತು ಕ್ರಮವಹಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಸರಕಾರ ಅದನ್ಯಾಕೆ ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ? ಅದೇ ರೀತಿ. ಯಾವುದರಿಂದಾಗಿ ರೈತರ ಜಮೀನುಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ದರ ದೊರೆಯದೇ ನಷ್ಟ ಅಥವ ಅನ್ಯಾಯ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿತ್ತೆನ್ನಲಾಗಿದೆಯೋ ಹಾಗೂ ಆ ರೀತಿಯ ದರ ನಿಗದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಮರ್ಪಕ ಮಾನದಂಡಗಳಿರಲಿಲ್ಲವೆನ್ನಲಾಗಿದೆಯೋ, ಅಂತಹ ದರದ ಕುರಿತ ಕ್ರಮವನ್ನು ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013ರ ಅಂಗೀಕಾರದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಒಪ್ಪದೇ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದೆ. ರೈತರಿಗೆ ಹಿಂದಿನ 1894ರ ಕರಾಳ ಹಾಗೂ ಬಲವಂತದ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಕೊಂಚವಾದರೂ ಪರವಾ ಇಲ್ಲಾ ಎಂಬಂತಹ ದರ ನಿಗದಿಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಿರುವ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013ರ ದರ ನಿಗದಿಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಕೂಡಾ, ಮರಳಿ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ, ಈ ‘ಒಪ್ಪಂದದ ದರ’ವನ್ನೇ ಯಾಕೆ  ಈ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿದೆ? ಇದರ ಉದ್ದೇಶವೇನು? ಎಂಬ ಎರಡು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮತ್ತು ಅದೇ ರೀತಿ, ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013 ರ ಕಲಂ 46ನ್ನು ಬಳಸಿ ಈ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದುದರ ಹಿಂದಿನ ಔಚಿತ್ಯವೇನು ಎಂಬುದು ಸೇರಿದಂತೆ,  ಈ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ರಾಜ್ಯದ ರೈತರನ್ನು, ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಮರಳಿ ಕಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮ ಗುರುತಿಸುವುದೇಕೆ ಬೇಡ!

ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013 ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ದಿಂದಾಗುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಮತ್ತು ಅಂತಹ ವರದಿಯನ್ನಾಧರಿಸಿ ಸೂಕ್ತ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಅಗತ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಆ ಕುರಿತು ಕ್ರಮವಹಿಸುವುದನ್ನು ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸಿದೆ. ಆದರೇ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನದ ಹೊಸ ಆದೇಶದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಈ ಹೊಸ ಆದೇಶವು, ಕೈಗಾರಿಕೆ ಸ್ಥಾಪನೆ ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಆದಾಗಲೂ, ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯಗಳ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನದ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಗಂಭಿರವಾಗಿಯೇನು ಇರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಿಂದಲೇನಾದರೂ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಮೇಲಿನ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಕುರಿತ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟಿರಬಹುದೇ? ಒಂದು ವೇಳೆ, ಅದೇ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಅದು ಸರಿಯಾದ ಕ್ರಮವಾಗಿಲ್ಲ! ಭೂಸ್ವಾಧೀನದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಪರಿಣಾಮ ಅದೆಷ್ಠೇ ಪ್ರಮಾಣದಿದ್ದರೂ ಅದರಿಂದಾಗುವ ಬಾ ಧೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮೇಲಾಗಿ, ಇದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶದ 100 ಎಕರೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾತ್ರವಾಗಿಲ್ಲ, ರಾಜ್ಯದಾದ್ಯಂತ ಎಲ್ಲಾ ತಾಲೂಕುಗಳಲ್ಲೂ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಮಾಡುವಾಗ ಅದರ ಪ್ರಮಾಣ ಅಗಾಧವಾದುದು ಮತ್ತು ಗಂಭೀರವಾದುದೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಈ ಆದೇಶದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲ, ಈ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದ “ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರದ ಹಕ್ಕು, ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣ (ಕರ್ನಾಟಕ) ನಿಯಮಗಳು- 2015”ರ ನಿಯಮ 31, ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಗರಿಷ್ಠ 500 ಎಕರೆವರೆಗೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾದ ಜಮೀನಿಗೂ ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ರಿಯಾಯಿತಿ ನೀಡಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅದರ ಅಗಾಧತೆ ಅರ್ಥವಾಗಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಗೋಸುಂಬೆ ಭೂದರ

ಈ ಆದೇಶವು ಭೂದರ ನಿಗದಿಗೆ ಸೂಚಿಸುವ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಯ 5ನೇ ಅಂಶವೂ, ಸದರಿ ಆದೇಶÀದಂತೆ ಸ್ವಾಧೀನ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಮೀನುಗಳ ದರವೂ ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ  “ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರದ ಹಕ್ಕು, ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣಕಾಯ್ದೆ – 2013”ರ ಕಲಂ 26ರಡಿ ನಿಗದಿಪಡಿಸುವ ಭೂ ಮೌಲ್ಯದ ಗರಿಷ್ಠ ಮಿತಿಯನ್ನು ಮೀರುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನು ದರ ನಿರ್ಧರಣಾ ಸಲಹಾ ಸಮಿತಿಯು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ನಿಗದಿಸಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಠವಾಗಿ, ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013 ರಂತೆ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಪರವಾ ಇಲ್ಲಾವೆಂಬ ಭೂಬೆಲೆ ಭೂಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ ಸಿಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಒಪ್ಪಂದದ ದರ ಹೇಗೆ ನಿಗದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಈಗಾಗಲೇ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಮಿತ್ತಲ್, ಜಿಂದಾಲ್ ಹಾಗೂ ಭ್ರಾಹ್ಮಿಣಿ ಸ್ಟೀಲ್ಸ ಕಂಪೆನಿಗಳಿಗಾಗಿ ಭೂಬೆಲೆ ನಿಗದಿಸುವಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ತಾಲೂಕ ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ಭೂ ನೊಂದಣಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟವಾಗುವ ಜಮೀನುಗಳಿಗೆ ನಿಗದಿಸಿದ ಕನಿಷ್ಠ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಬೆಲೆಗಿಂತಲೂ, ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಭೂ ಬೆಲೆಯೆಂದು ನಿಗದಿಸಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಭ್ರಾಹ್ಮಿಣಿ ಸ್ಟೀಲ್ಸಗಾಗಿ ಸ್ವಾಧೀನ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ಬಳ್ಳಾರಿ ತಾಲೂಕಿನ ಕೊಳಗಲ್ಲು ಗ್ರಾಮದ ಕನಿಷ್ಠ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಬೆಲೆ 12 ಲಕ್ಷ ರೂಗಳೆಂದಿದ್ದರೂ, ಅಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 05,06,08ಲಕ್ಷ ರೂಗಳೆಂದು ಮೂರು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಭೂ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿಸಿ ವಂಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ರೈತರು ಮತ್ತಿತರರು ತಮಗೆ ಜಮೀನು/ನಿವೇಶನ ಖರೀದಿಸಿ ನೊಂದಣಿ ಮಾಡಿಸುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಬೆಲೆಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ಖರೀದಿಸಿದ್ದರೂ ಉಪನೊಂದಣಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಅಲ್ಲಿನ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಬೆಲೆಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ನೊಂದಣಿ ಮಾಡಲು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿ ಬೆಲೆಗೆ ನೊಂದಣಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ವಾಸ್ತವ ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿಸುವುದು ಅದು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಒಪ್ಪಂದದ ದರವಾದಿತು? ಇದು ಒಪ್ಪಂದದ ದರವಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಮಾಲೀಕರೊಂದಿಗೆ ಶಾಮೀಲಾದ ರೈತರು ಮತ್ತು ಭೂಸಂತ್ರಸ್ತರನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುವ ಲೂಟಿಕೋರ ದರವಾಗದೇ?!

ನಿಜ, ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಖರೀದಿಸುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಸರಕಾರವೇ ಆಗಿರಬಹುದಾದುರಿಂದ ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಉದ್ಭವಿಸದೆಂದರೂ ಕೂಡಾ, ಇಲ್ಲಿ ಭೂಬೆಲೆ ನಿಗದಿಗೆ ಅಗತ್ಯ ಸಮರ್ಪಕ ಮಾನದಂಡಗಳಿಲ್ಲದೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಬೆಲೆ ನಿಗದಿಯು ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಮರ್ಜಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ, ಬೆಲೆಗಾಗಿ ರೈತರು ಅಥವಾ ಭೂ ಸಂತ್ರಸ್ಥರು ಭೂಸ್ವಾಧೀನಾದಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಗರಿಷ್ಠ ಕಮಿಷನ್ ಅಥವಾ ಲಂಚ ನೀಡಬೇಕಾದ ಒತ್ತಡ ಬರಲಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಒಂದೆಡೆ ಭೂ ಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅಥವಾ ಇಲಾಖೆಗಳ ಜೇಬಿಗೆ ಕತ್ತರಿ ಬೀಳಲಿದೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಠಾಚಾರಕ್ಕೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕಾಗಲಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಈ ಒಪ್ಪಂದದ ದರವೆಂಬ ಹೆಸರಿನ ಗೋಸುಂಬೆ ದರವೂ ಏನೇ ಆದರೂ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2015ರ ದರ ನಿಗದಿಯ ನಿಯಮಗಳಂತೆ ನಿಗದಿಸುವ ಬೆಲೆಗೆ ಸರಿದೂಗದಾಗಿದೆ. ಈ ಕಾಯ್ದೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಕೊನೆಯ ಪಕ್ಷ ಕನಿಷ್ಟ ಮಾರ್ಗ ಸೂಚಿ ಬೆಲೆಯ ನಾಲ್ಕರಷ್ಟು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ಜಮೀನುಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ನಗರಗಳ ಜಮೀನುಗಳಿಗೆ ಮೂರರಷ್ಟು ಗರಿಷ್ಠ ಬೆಲೆಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಬೆಲೆಯೂ ಕೂಡಾ ಈ ಹೊಸ ಆದೇಶದಲ್ಲಿ ಭೂ ಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ ಸಿಗದಾಗಿದೆ.

ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣ ಸೌಲಭ್ಯಗಳೂ ಇದರಲ್ಲಿಲ್ಲ

ಅದೇ ರೀತಿ, ಸರಕಾರ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013 ರ ಕಲಂ 46ನ್ನು ಬಳಸಿ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದ ಔಚಿತ್ಯವನ್ನು ಗಮನಿಸುದಾದರೆ, ಈ ಕಾಯ್ದೆಯ ಕಲಂ 46 ಸದರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ, ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವ ಕಳ್ಳಗಿಂಡಿಯಾಗಿದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಈ ಕಾಯ್ದೆಯ ಜಾರಿಗೆ ರೂಪಿಸಲಾದ  “ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರದರ್ಶಕತೆ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರದ ಹಕ್ಕು, ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣದ (ಕರ್ನಾಟಕ) ನಿಯಮಗಳು- 2015ರ ನಿಯಮ 31 ಕೂಡಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವ ಕಳ್ಳಗಿಂಡಿಯ ಪಾರು ರಾಜಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅದಾಗಲೇ ಮೇಲೆ ವಿಮರ್ಶಿಸಲಾದ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಗಳಿಂದ ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವುದು ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲ, ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ ವಿಧಿಸುವ ಭೂ ಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ ನೀಡಬೇಕಾದ ಪುನರ್ವಸತಿ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಿಂದ ರಿಯಾಯಿತಿ ಕೊಡುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೊಂದು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ನೆರವು ನೀಡಲಿದೆ.

ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ-2013ರ ಅಧ್ಯಾಯ-05 ಪುನಶ್ಚೇತನ ಮತ್ತು ಪುನರವಸತಿಯು, ಯೋಜನೆಯಿಂದ ನಿರಾಶ್ರಿತರಾದವರಿಗೆ ಮತ್ತು ಭೂಮಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡವರಿಗೆ  ನೆರವಾಗಿದೆ. ಸಂತ್ರಸ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ 12 ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಮಾಸಿಕ 3000 ರೂಗಳಂತೆ ಜೀವನ ನಿರ್ವಣೆಯ ಪರಿಹಾರ ನೀಡಬೇಕೆನ್ನುತ್ತದೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಂತ್ರಸ್ತ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉದ್ಯೋಗ ಕೊಡುವುದನ್ನು ಶಾಸನಬದ್ದಗೊಳಿಸಿದೆ ಅಥವಾ 05 ಲಕ್ಷ ರೂಗಳ ಪರಿಹಾರ ಅಥವಾ ಸಂತ್ರಸ್ತ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳ 2000 ರೂಗಳಂತೆ 20 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ವೇತನದಂತೆ ಪಡೆಯಲು ಅವಕಾಶ ಒದಗಿಸಿದೆ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ಮನೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ನಿರ್ವಸಿತರಾದ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಇಂದಿರಾ ಆವಾಸ್ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಡಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ನೀರಾವರಿ ಯೋಜನೆಗಳಿಗಾಗಿ ಜಮೀನು ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಯೋಜನೆಯ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಎಕರೆ ನೀರಾವರಿ ಜಮೀನು ನೀಡಲು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಹಾಗೇ ನಿರ್ವಸಿತ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಹೊರ ನಡೆಯಲು ಅಥವ ಪುನರ್ ವಸತಿ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಗಲು 50 ಸಾವಿರ ರೂಗಳ ಸಾಗಾಣೆ ವೆಚ್ಚ ನೀಡಲು ಹೇಳಿದೆ. ಒಂದು ಬಾರಿಯ ಪುನರ್ ವಸತಿಯ ವೇತನವಾಗಿ 50 ಸಾವಿರ ನೀಡಲು ಹೇಳಿದೆ.

ಹಾಗೇನೇ, ಪರಿಶಿಷ್ಠ ಜಾತಿ ಹಾಗೂ ಪಂಗಡದವರಿಗೆ ಪುನಶ್ಚೇತನ ಮತ್ತು ಪುನರ್ವಸತಿ ಅನುಕೂಲಗಳ ಜೊತೆ ಇತರೇ ಅನುಕೂಲಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಭೂಸ್ವಾಧೀನದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿ ಕಳೆದು ಕೊಂಡ ಈ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರವಾಗಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕು. ಅದೇ ರೀತಿ, ಒಂದು ಬಾರಿಯ ಪರಿಹಾರವಾಗಿ 50,000ರೂಗಳನ್ನು ಕೊಡಬೇಕು. ಹಾಗೇ ಜಿಲ್ಲೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಲ್ಲಿ ಪುನಶ್ಛೇತನ ಮತ್ತು ಪುನರ್ ವಸತಿಯ ಅನೂಕೂಲಗಳನ್ನು ಶೇ 25ರಷ್ಠು ಹೆಚ್ಚುವರಿಯಾಗಿ ನೀಡಬೇಕು ಮುಂತಾದ ಅಂಶಗಳು ಒಳಗೊಂಡಿವೆ. ಇಂತಹ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರ ನೀಡುವುದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಇಲಾಖೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಈ ಹೊಸ ಆದೇಶ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬೆತ್ತಲಾದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್:

ಒಟ್ಟಾರೆ, ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರದ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯದಂತಹ  ಸೂಚಿತ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಜಮೀನು ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯ ಬಲಪಡಿಸಲು ತುಡಿತ ತೋರಿಸುವಾಗಲೇ, ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿಪಾಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಬಾಧಿತರಾಗುವ  ರೈತರು ಅಥವಾ ಭೂ ಸಂತ್ರಸ್ತರ ಅಗತ್ಯವಾದ ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ಮತ್ತು ನೆರವಾಗುವ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯನ್ನು ತೋರದಿರುವುದು ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಇದರಿಂದ ಬಯಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದೊಂದು ನಾಚಿಕೆಗೇಡಿನ ವಿಚಾರವಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾದುದೇನಾಗಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ಅದರ ದುಡಿಯುವ ಜನಗಳಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಹಾಗೂ ಬಹುರಾಷ್ಠ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಪರವಾದ ನೀತಿಯ ಭಾಗವೇ ಆಗಿದೆ. ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದೊಂದಿಗೆ ಜಾರಿಗೆ ತರುತ್ತಿರುವ ಈ ಹೊಸ ಆದೇಶವು, ಬಹುತೇಕ 1894 ರ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕರಾಳ ಕಾಯ್ದೆಯ ಪಡಿಯಚ್ಚೇ ಆಗಿದೆಯೆಂಬುದನ್ನು ಈ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತದೆ. ನರೇಂದ್ರಮೋದಿ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್ಡಿಏ ಸರಕಾರ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ- 2013ನ್ನು ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿ, ಮೂರು ಬಾರಿ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಿ  ಅದನ್ನು ಮರಳಿ ಕರಾಳ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನಾಗಿಸಲು ಶತಾಯ ಗತಾಯ ವಿಫಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ ಕ್ರಮಗಳ ಮುಂದುವರೆದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಇದು ಬಂದಿದೆ. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆಯ ಮೂಲಕ ಮಾಡಲಾದ ತಿದ್ದುಪಡಿಗಳಿಗೆ ಆಗ ಈ ರಾಜ್ಯ ಸರಕಾರ ಬೆಂಬಲಿಸಿದುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಸಕಾರಣವಾಗಿಯೇ ನೆನಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಬಹುದಾಗಿದೆ. ದೇಶದ ಜನತೆಯ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ, ತನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಜನತೆಗೆ ನೆರವಾಗಬಲ್ಲ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾಯ್ದೆ ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ಇದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದ ಯುಪಿಎ ಸರಕಾರದ ಕಾಯ್ದೆಯನ್ನು ಅದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನೇತೃತ್ವದ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರ ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿದೆ. ಈ ಮೂಲಕ ಭೂಸಂತ್ರಸ್ತರ ಕುರಿತ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನ ಹುಸಿ ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಇದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಯಲುಗೊಳಿಸಿದೆ.

ರೈತರು, ಪ್ರಗತಿಪರರು, ಸಂಘ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ನಾಗರೀಕರು ಮತ್ತು ಭೂಸಂತ್ರಸ್ತರ ವಿರೋಧಿಯಾದ ಈ ಆದೇಶವನ್ನು ತಕ್ಷಣವೇ ವಾಪಾಸು ಪಡೆಯುವಂತೆ ಮತ್ತು  ಸರಕಾರ ತನ್ನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಂತೆ ಒತ್ತಾಯಿಸಿ, ಬಲವಾದ ಐಕ್ಯ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುವುದೊಂದೆ ಇದರ ಅಪಾಯದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿರುವ ಏಕೈಕ ದಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಅದಾಗದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಹೆಸರಿನ ಈ ದಾಳಿಗೊಳಗಾಗ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಯು.ಬಸವರಾಜ
ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ, ಕೆಪಿಆರ್ ಎಸ್

ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಮತ್ತು ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮೇಲೆ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ ದಾಳಿ

ಸಂಪುಟ: 10ಸಂಚಿಕೆ: 23 date: Sunday, May 29, 2016

ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲ ಇಂದು ಒಂದು ಕಾನೂನುರಹಿತ ರಾಜ್ಯವಾಗಿದೆ. ಪೋಲೀಸರು ಒಂದೋ ಮೂಕಪ್ರೇಕ್ಷಕ ರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಇಲ್ಲವೇ, ದಾಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾದವರ ಮೇಲೆಯೇ ಸುಳ್ಳು ಕೇಸುಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಟಿಎಂಸಿ ಧಾಂಧಲೆಗಳ ಒಂದು ಅಸಹ್ಯ ಲಕ್ಷಣ ಎಂದರೆ ಮಹಿಳಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತೆಯರು ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲಿಗರ ಮೇಲೆ ವಿಶೇಷ ಗುರಿ ಇಟ್ಟಿರುವುದು. ಈ ಬರ್ಬರ ದಾಳಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

ತೃಣಮೂಲ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಧಾನ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ 72ಶೇಕಡಾ ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಒಂದು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಗೆಲುವು ಗಳಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿಯವರಿಗೆ ಇಷ್ಟೇ ಸಾಲದು ಎಂಬಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಅವರಿಗೆ, ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಮತ್ತು ಎಡರಂಗವನ್ನು ಚುನಾವನಾ ಕಣದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಒಂದು ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ನಿರ್ಮೂಲ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಚುನಾವಣೆಯ ನಂತರ ಇಂಚಿಂಚಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಕೊಡುವುದಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಆಕೆ ಈಡೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ತೃಣಮೂಲ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್(ಟಿಎಂಸಿ) ಮಂದಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಮತ್ತು ಎಡರಂಗದ ವಿರುದ್ಧ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಹರಿಯ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಇತರ ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳನ್ನೂ ಅವರು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಮೇ 19ರಂದು ಚುನಾವಣಾ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದಂದಿನಿಂದ ತೃಣಮೂಲ ಗ್ಯಾಂಗ್‍ಗಳು ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಂತ ದಾಳಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಮತ್ತು ಎಡರಂಗದ ಪೋಲಿಂಗ್ ಏಜೆಂಟರುಗಳು, ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು, ಬೆಂಬಲಿಗರು ಮತ್ತು ಮತದಾರರ ಮೇಲೂ ಗುರಿಯಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಹಲ್ಲೆಯ ವಿಧಾನ ಎಲ್ಲೆಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಒಂದೇ- ಪಕ್ಷದ ಕಚೇರಿಯನ್ನು ಸುಡುವುದು ಅಥವ ಹಾಳುಗೆಡಹುವುದು; ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮನೆಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ಮನೆ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಧ್ವಂಸ ಮಾಡುವುದು; ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮೇಲೆ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ದಾಳಿ ಮಾಡುವುದು, ಅವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು, ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಅವರು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ; ಹಲವು ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವನೋಪಾಯದ ದಾರಿಯನ್ನೇ ಕಡಿದು ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಧಾಂಧಲೆಗಳ ಒಂದು ಅಸಹ್ಯ ಲಕ್ಷಣ ಎಂದರೆ ಮಹಿಳಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತೆಯರು ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲಿಗರ ಮೇಲೆ ವಿಶೇಷ ಗುರಿಯಿಟ್ಟಿರುವುದು. ಈ ಹಿಂದೆ, ಪಂಚಾಯತು ಚುನಾವಣೆಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೊಳಗಾದ ಮಹಿಳೆಯರು ಹಾಕಿದ್ದ ಕೇಸುಗಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಆಪಾದಿತ ತೃಣಮೂಲ ಮಂದಿ  ಬೆದರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲ ಇಂದು ಒಂದು ಕಾನೂನುರಹಿತ ರಾಜ್ಯವಾಗಿದೆ. ಪೋಲೀಸರು ಒಂದೋ ಮೂಕಪ್ರೇಕ್ಷಕ ರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಇಲ್ಲವೇ, ದಾಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾದವರ ಮೇಲೆಯೇ ಸುಳ್ಳು ಕೇಸುಗಳನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ ಪೋಲೀಸ್ ಮತ್ತು ಸರಕಾರೀ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತೀಕಾರದ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಿದ್ದರು.

ಒಂದು ಎಡರಂಗದ ನಿಯೋಗ ರಾಜ್ಯಪಾಲರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಆವರಿಸಿರುವ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಮತ್ತು ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯ ವಿವರಗಳಿರುವ ಒಂದು ಸಮಗ್ರ ಮನವಿಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದೆ. ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು, ಅತ್ಯುನ್ನತ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಕೂಡ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸಿ ರಾಜ್ಯದ ನಾಗರಿಕರ ಜೀವ ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಗಳ ರಕ್ಷಣೆಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಮೆಲೆ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಹಿಂಸಾಚಾರ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿಡುವ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರನ್ನೂ ಬಿಡದ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಧಾಂಧಲೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ದಿವ್ಯಮೌನ ತಳೆದಿದೆ.

ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಡೆದಿರುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮೇಲೆ ಸರ್ವತೋಮುಖ ದಾಳಿ. ಈ ಬರ್ಬರ ದಾಳಿಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ, ಎಲ್ಲ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಜನವಿಭಾಗಗಳು ಇದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಈ ಅಗ್ನಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಸಮಸ್ತ ಎಡ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವಾದಿ ಶಕ್ತಿಗಳು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಎಡರಂಗದ ಜೊತೆಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ. ಎಷ್ಟೇ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಮತ್ತು ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ನಡೆಸಿದರೂ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ಎಡ ಆಂದೋಲನದ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲ ಮಾಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

600ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಎಡಪಕ್ಷಗಳ ಕಚೇರಿಗಳು 440 ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮನೆಗಳು ಧ್ವಂಸ

ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮೂಹಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳ 600ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಚೇರಿಗಳನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸುಮಾರಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಕಚೇರಿಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆದಿದೆ. ಪಶ್ಚಿಮ ಮೇದಿನಿಪುರ ಜಿಲ್ಲೆಯೊಂದರಲ್ಲೇ ಐದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 7 ವಲಯ ಸಮಿತಿ ಕಚೇರಿಗಳು, 27 ಸ್ಥಳೀಯ ಸಮಿತಿ ಕಚೇರಿಗಳು ಮತ್ತು 42 ಶಾಖಾ ಕಚೇರಿಗಳನ್ನು ಧ್ವಂಸ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ, ಅಥವ ಭಸ್ಮಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೊಲ್ಕತ ನಗರದಲ್ಲಿದು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 440 ಎಡ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲಿಗರ ಮನೆ ಇಲ್ಲದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ 52, ಹೂಗ್ಲಿಯಲ್ಲಿ 44, ಪೂರ್ವ ಮೇದಿನಪುರದಲ್ಲಿ 20 ಪಕ್ಷದ ಕಚೇರಿಗಳನ್ನು ಟಿಎಂಸಿ ಗೂಂಡಾಗಳು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಧ್ವಂಸಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಹೊಸ ಪ್ರದೇಶಗಳವರಲ್ಲಿ ಭೀತಿಯ ವಾತಾವರಣ

ಕಳೆದ ಜುಲೈ 15ರಂದು 51 ಭಾರತ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪ್ರದೇಶಗಳು  ವಿಧ್ಯುಕ್ಯವಾಗಿ ಭಾರತದ ಬಾಗವಾದವ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯ ಸುಮಾರು 14 ಸಾವಿರ ಮಂದಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮತದಾನ ಮಾಡಿದರು. ಇಲ್ಲಿ 91ಶೇ. ಮತದಾನವಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮತದಾನ ಮಾಡಿದ ಸಂತಸದಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಜನರಿಗೆ ಮೇ19 ರಂದು ಆಶ್ವರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಟಿಎಂಸಿ ಗೂಂಡಾಗಳು 35 ಮನೆಗಳಿಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಲೂಟಿ ನಡೆಸಿದರು, 400 ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ  10,000ರೂ. ಮೇಲ್ಪಟ್ಟು ‘ದಂಡ’ ಹಾಕಿದರು. ಅವರ ಅಪರಾಧ? ಅವರಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ಎಡಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಮತ ನೀಡಿದ್ದರು. ಎಡಪಕ್ಷಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅವರ ಸುಖ-ದು:ಖಗಳನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸಮೀಪವಾಗಿದ್ದರು. ಈಗ ಅವರು ಭೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹಲವರು ತಮ್ಮ ಗುರುತು ಚೀಟಿಗಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಗೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರಂತೆ.

ಪ್ರಕಾಶ ಕಾರಟ್

ಮೋದಿ ನೇತೃತ್ವದ ಸರಕಾರದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳು ಹೊಸ ‘ತ್ರಿಮೂರ್ತಿ’ಯ ಕೊಳಕು ಮುಖಗಳು

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 date: Sunday, May 29, 2016

ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳು ದೇಶದ ಬಹುಪಾಲು ಜನರ ಮೇಲೆ ತೀವ್ರವಾದ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಗಳು ಹೇರಿಕೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಪ್ರಧಾನ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಡೆಯಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಹೊಸ ‘ತ್ರಿಮೂರ್ತಿ’ ಎಂದರೆ, ಒಂದು ಜಾತ್ಯತೀತ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಗಣರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿನ್ನಡೆ ಹಾಗೂ ದೇಶದ ಬಹುತೇಕ ಜನಗಳ ಜೀವನೋಪಾಯದ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ಆಕ್ರಮಣ ಎಂಬುದು ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಸರಕಾರ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್‍ನ ಛೀಮಾರಿಯ ಪರಿವೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ, ಆನಂದದಿಂದ ತನ್ನ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿದೆ. ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗೆ, ಜಾಹಿರಾತುಗಳು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್‍ಗೆ 1200 ಕೋಟಿ ರೂ. ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ.

ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಈ ಮೇ 26ರಂದು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದೆ. ಈ ಸರಕಾರ ಒಂದು ಹೊಸ ‘ತ್ರಿಮೂರ್ತಿ’ಯನ್ನು ಕೆತ್ತುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಸಿಪಿಐ (ಎಂ)ನ 21ನೇ ಮಹಾಧಿವೇಶನದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದೆವು. ಅದರ ಮೂರು ಮುಖಗಳು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಿರುವುದು:

ಮೊದಲನೆಯದು, ಭಾರತೀಯ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಜಾತ್ಯತೀತ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಗುಣವನ್ನು ಆರ್‍ಎಸ್‍ಎಸ್ ಪ್ರಣೀತ ಉನ್ಮತ್ತ ಅಸಹಿಷ್ಣು ಫ್ಯಾಸಿಸ್ಟ್ ಮಾದರಿಯ ‘ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ’ವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಕೋಮುವಾದಿ ಧ್ರುವೀಕರಣವನ್ನು ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸುವುದು;

ಎರಡನೆಯದು, ಆರ್ಥಿಕ ಸುಧಾರಣೆಗಳ ನವ-ಉದಾರವಾದಿ ಪಥವನ್ನು ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಯುಪಿಎ ಸರಕಾರ ಅನುಸರಿಸಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ವೇಗವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸುವುದು ಹಾಗೂ ವಿಶಾಲ ಜನವಿಭಾಗಗಳ ಮೇಲೆ ಅಭೂತಪೂರ್ವವಾದ ಹೊರೆಗಳನ್ನು ಹೇರುವುದು.

ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಸಂಸದೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸಿ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚಾಗಿ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಹಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವುದು.

ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಆಡಳಿತದ ಅನುಭವ ಈ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಎಷ್ಟು ಸರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಪುಷ್ಟೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಮೂರೂ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಈಗ ತೀರಾ ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ.

ಕೋಮುವಾದಿ ಧ್ರುವೀಕರಣದ ಆಕ್ರಮಣ

ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದಾಗಿನಿಂದಲೂ ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದ ಸದಸ್ಯರು ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕರು ದ್ವೇಷಪೂರ್ಣ ಭಾಷಣಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನೇ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ದ್ವೇಷದ ಭಾಷಣಗಳನ್ನು ಒಂದು ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಅಪರಾಧ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಭಾರತದ ಈಗಿನ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಇಂಡಿಯನ್ ಪೀನಲ್ ಕೋಡ್‍ಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಆ ರೀತಿಯ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವವರ ವಿರುದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ಸರಕಾರ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದೇ ಎಂದು ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಬಂದ ನಂತರದ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಸಂಸತ್ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಕ್ರಮಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಈ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಸತ್ತಿಗೆ, ತನ್ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ಭರವಸೆ ನೀಡಲೂ ಮೋದಿ ಇದುವರೆಗೆ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಕೋಮು ವಿಷವನ್ನು ಹರಡಲು ಸರಕಾರಿ ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ಆರ್‍ಎಸ್‍ಎಸ್‍ನ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಘಟನೆಗಳು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ನರೇಂದ್ರ ಧಾಬೋಲ್ಕರ್, ಗೋವಿಂದ ಪನ್ಸಾರೆ ಮತ್ತು ಎಂ.ಎಂ. ಕಲಬುರ್ಗಿ ಅವರನ್ನು ಹಾಡುಹಗಲೇ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಲಾಗಿದ್ದು ಅವುಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ಸಾಹಿತಿಗಳು, ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು, ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಮತ್ತಿತರರು ಅಭೂತಪೂರ್ವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ಕೆಲವರಂತೂ ಈ ಹತ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯಾಗಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳನ್ನೇ ವಾಪಸ್ ಮಾಡಿದರು. ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳನ್ನು ಭಂಡತನದಿಂದ ಕಡೆಗಣಿಸಿತು.

ಲವ್ ಜಿಹಾದ್, ಘರ್ ವಾಪಸಿ, ಗೋಮಾಂಸ ಭಕ್ಷಣೆ ವಿರುದ್ಧ, ವಸ್ತ್ರಸಂಹಿತೆ ಹೇರಿಕೆ ಮತ್ತು (ಅ)ನೈತಿಕ ಪೊಲೀಸ್‍ಗಾರಿಕೆ- ಇವೇ ಮೊದಲಾದ ವಿವಿಧ ಕೋಮುವಾದಿ ಪ್ರಚಾರಗಳು ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ನೀಡಿದವು. ದನದ ಮಾಂಸ ತಿಂದರೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅತ್‍ಲಾಖ್‍ರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಥವಾ ಗೋಹತ್ಯೆಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ತಲೆಬುಡವಿಲ್ಲದ ಆರೋಪದ ಮೇಲೆ ಜಾರ್ಖಂಡ್‍ನ ಲಾತೆಹರ್‍ನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಯುವಕರನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನೇಣು ಹಾಕಿದ್ದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ವಿಷಮಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದವು.

ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಇಡೀ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ಸಂಶೋಧನೆಯನ್ನು ಕೋಮುವಾದೀಕರಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಪ್ರಮುಖ ಹುದ್ದೆಗಳಿಗೆ ಆರ್‍ಎಸ್‍ಎಸ್ ಪ್ರಚಾರಕರನ್ನು ನೇಮಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಶಾಲೆ-ಕಾಲೇಜುಗಳ ಪಠ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಮರು-ಬರೆಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳೂ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ಮುಂದುವರಿದಿವೆ. ಜೆಎನ್‍ಯು, ಪುಣೆ ಫಿಲ್ಮ್ ಇನ್ಸ್‍ಟಿಟ್ಯೂಟ್, ಐಐಟಿಗಳು ಮುಂತಾದ ಪ್ರಮುಖ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು  ಹಾಗೂ ಇತರ ಪ್ರಮುಖ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೇಂದ್ರಗಳ ಮೇಲಿನ ನಗ್ನ ದಾಳಿಗಳು ಜಾತ್ಯತೀತ ಪ್ರಗತಿಪರ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ ಹಾಗೂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಕ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಕಿರುಕುಳ ಕೊಟ್ಟು  ಅವರೆಲ್ಲ ವಿಷಮಯ ಹಿಂದುತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಗುಲಾಮರಂತೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿ ಮಾಡುವ ಯತ್ನದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಆಧಾರರಹಿತ ಹಾಗೂ ಕೃತಕವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾದ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜೆಎನ್‍ಯು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮೇಲೆ ದೇಶದ್ರೋಹದ ಆಪಾದನೆಗಳನ್ನು ಹೊರಿಸುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೂ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಹೋಯಿತು. ಒಬ್ಬ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ದಲಿತ ಸಂಶೋಧನಾ ವಿದ್ವಾಂಸ ರೋಹಿತ್ ವೇಮುಲ ಅವರ ದುರಂತ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕೇಂದ್ರೀಯ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿಯು, ಹಿಂದುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲ್ಜಾತಿ ಪಕ್ಷಪಾತಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿಯಾಗಿದೆ.

ಭಾರತೀಯ ಗಣರಾಜ್ಯವನ್ನು ಆರ್‍ಎಸ್‍ಎಸ್ ಪ್ರಣೀತ ‘ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ’ವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದ ಭಾಗವಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಪುರಾಣಗಳಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ಇತಿಹಾಸದ ಹಾಗೂ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ತೊಡಿಸಲು ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಈ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚಿನದ್ದು ಎಂದರೆ ಹಿಂದುತ್ವ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಮುಂಚೂಣಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ದೋಷಮುಕ್ತರಾಗಿ ಮಾಡಲು ಎನ್‍ಐಎ (ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ತನಿಖಾ ಸಂಸ್ಥೆ)ಯನ್ನು ದುರುಪಯೊಗಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮಾಲೆಗಾಂವ್ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ದಾಳಿಗಳ ಸಂಬಂಧ ಕಲೆಹಾಕಲಾದ ಯಾವ ದೋಷಗಳೂ ಕಾಣದ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಭಡಮತನದಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿರುವುದು. ಈ ಪ್ರಕರಣವು ಹಿಂದುತ್ವ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಸಂಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಸರಕಾರದಿಂದಲೇ ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ ಸಿಗುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.

ಮಾಲೆಗಾಂವ್ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ದಾಳಿಯು ತನಿಖೆಯ ಜಾಡು ಹೈದರಾಬಾದ್ ಮೆಕ್ಕಾ ಮಸೀದಿ, ಅಜಮೇರ್ ದರ್ಗಾ ಷರೀಫ್ ಮತ್ತು ಸಮ್‍ಝೋತಾ ಎಕ್ಸ್‍ಪ್ರೆಸ್ ಸ್ಫೋಟಗಳ ಕೊಂಡಿಗಳತ್ತ ಒಯ್ದಿತ್ತು. ಈಗ ಇವೆಲ್ಲದರ ತನಿಖೆಯ ಜಾಡನ್ನು  ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಿದಂತಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶದಿಂದ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಯನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಭಾರತದ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಗೆ ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ ಅಥವಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಮೇರೆಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಯಾವುದೇ  ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ದಾಳಿಗಳು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹವಲ್ಲ ಮತ್ತು ಸಹನೀಯವಲ್ಲ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಬದಲು, ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಹಿಂದುತ್ವ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಪೋಷಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಇದೇ ರೀತಿಯ ಕೋಮು ದ್ವೇಷದ ಬಹಳಷ್ಟು ದೃಷ್ಟಾಂತಗಳು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿವೆ. ಎಲ್ಲೋ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ದಾಖಲುಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಆಶಿಸೋಣ. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ಗಣರಾಜ್ಯದ ಬುನಾದಿ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ನೆಚ್ಚುವ ಜಾತ್ಯತೀತ ಮನೋಧರ್ಮದ ಜನರು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ದನಿ ಎತ್ತುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತುಂಬಾ ಮಹತ್ವದ್ದು.

ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಶಾಹಿ

ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ತನ್ನ ಸಂಕುಚಿತ ಉದ್ದೇಶಗಳ ಈಡೇರಿಕೆಗಾಗಿ ಸಂಸದೀಯ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಕುಂದಿಸುವ ದಿಸೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿದೆ. ಬಿಜೆಪಿ ಬೆಂಬಲದಿಂದ ಸಂಸತ್ತು ಅಂಗೀಕರಿಸಿದ ಭೂ ಸ್ವಾಧೀನ ಕಾನೂನು-2013 ಅನ್ನು ಸರಣಿ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆಗಳ ಮೂಲಕ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಮಾಡಲು ಸರಕಾರ ಮುಂದಾಯಿತು. ಕೃಷಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನಿಂದ ಈಗಾಗಲೇ ಹೈರಾಣ ಆಗಿರುವ ರೈತರ ಹಿತವನ್ನು ಬಲಿಗೊಟ್ಟು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಕಂಪೆನಿಗಳಿಗೆ ಭೂಸ್ವಾಧೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಸುಲಭಗೊಳಿಸುವುದು ಇದರ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಮೂರು ಬಾರಿ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಿದರೂ ರಾಜ್ಯಸಭೆಯ ಅನುಮೋದನೆ ಸಿಗದಿದ್ದುದರಿಂದ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಈ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಕೈಬಿಡಬೇಕಾಯಿತು.

ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರೀ ಬಹುಮತ ವಿರುವುದರಿಂದ ಬಹುಮತದ ಅಹಮಿಕೆಯಿಂದ ಸಾಗುವಂತೆ ಬಹುಮತವಿಲ್ಲದ ರಾಜ್ಯಸಭೆಯನ್ನು ಮೀರಿಹೋಗುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಶಾಸಕಾಂಗ ಮಸೂದೆಗಳನ್ನು ‘ಹಣಕಾಸು ಮಸೂದೆ’ಗಳು ಎಂದು ಮಂಡಿಸುವ ಕಪಟೋಪಾಯಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. ‘ಹಣಕಾಸು ಮಸೂದೆ’ಗಳಿಗೆ ರಾಜ್ಯಸಭೆಯ ಅಂಗೀಕಾರ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಅದು ಈ ಹಾದಿಯನ್ನು ಬಳಸಿತು. ಅದು ತನ್ನ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ರಾಜ್ಯಸಭೆಯನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಲಿಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸುತ್ತಿದೆ.

ಆಧಾರ್ ಮಸೂದೆ ಅಂಥ ಮಸೂದೆ ಗಳಲ್ಲೊಂದಾಗಿದೆ. ನಿದಕ್ಕೆ ಕಾನೂನು ರೂಪ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದನ್ನು  ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಒಂದು ‘ಹಣಕಾಸು ಮಸೂದೆ’ ಎಂದು ಕರೆದಿರುವುದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗಿರುವ ರಿಟ್ ಅರ್ಜಿಯನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ವಿಚಾರಣೆಗೆ ಅಂಗೀಕರಿಸಿದೆ. ಅದೀಗ ಮೂವರು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಪೀಠದ ಮುಂದಿದೆ.

ಮೋದಿ ಸರಕಾರದ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಮುಖವನ್ನು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಪ್ರತಿಪಕ್ಷಗಳ ಸರಕಾರಗಳನ್ನು ವಜಾ ಮಾಡಲು ಸಂವಿಧಾನದ 356ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನು, ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದುರುಪಯೋಗ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ರೀತಿ  ಬಯಲಿಗೆಳೆದಿದೆ. ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಉತ್ತರಾಖಂಡ್‍ನಲ್ಲಿ ಅದರ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ಹಿನ್ನಡೆಯಾಗಿದೆ.  356ನೇ ವಿಧಿಯ ದುರುಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸಿದ ಕೇಂದ್ರದ ನಗ್ನ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಸರ್ವೋನ್ನತ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಕಟುವಾಗಿ ಖಂಡಿಸಿದೆ. ಜನರ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಹಕ್ಕುಗಳು, ಜೀವಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಹಕ್ಕುಗಳ ಮೇಲಿನ ಆಕ್ರಮಣಗಳು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ.

ಭ್ರಾಮಕ ಘೋಷಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಯ ಟೊಳ್ಳು ಮಾತುಗಳು

ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ  ಅಬ್ಬರದ ಪ್ರಚಾರದಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಸಾಬೀತಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ-ಮುಕ್ತ ಸರಕಾರ ನೀಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅದು ಆಶ್ವಾಸನೆ ನೀಡಿತ್ತು.

• ಬಿಜೆಪಿ ಆಡಳಿತದ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ ವ್ಯಾಪಮ್ (ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶ)  ಮುಂತಾದ ಹಗರಣಗಳು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಕುರಿತ ಬಿಜೆಪಿ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಠುಸ್‍ಗೊಳಿಸಿವೆ.
• ಐಪಿಎಲ್‍ನ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಲಲಿತ್ ಮೋದಿಗೆ (ಭಾರತೀಯ ಕಾನೂನಿನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಆರೋಪಿ) ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವೆ ಸುಷ್ಮಾ ಸ್ವರಾಜ್ ಮತ್ತು ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಬಿಜೆಪಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ರಕ್ಷಣೆ ಹಾಗೂ ಆಶ್ರಯ ನೀಡಿದ್ದ ವಿಚಾರ ಬಹಿರಂಗಗೊಂಡ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಸತ್ತಿನ ಒಂದು ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲೋಲಕಲ್ಲೋಲ ಉಂಟಾಯಿತು.

ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ‘ಚಮಚಾ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ’ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಲಿದೆ. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹಗರಣಗಳು ಇಂದಲ್ಲ ನಾಳೆಯಾದರೂ ಹೊರಬೀಳಲಿವೆ. ಯುಪಿಎ ಸರಕಾರದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಹಗರಣಗಳು ಹೊರಬೀಳಲು ಆರಂಭವಾಗಲು ಆರು ವರ್ಷ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.  ಮುಂದಿನ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಇಂತಹ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಪರೀಕ್ಷಣೆಗೆ  ಹೊರಬರಲಿವೆ.

‘ಕನಿಷ್ಟ ಸರಕಾರ, ಗರಿಷ್ಟ ಆಡಳಿತ’ ಎಂದು ಸರಕಾರ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಡಾಯಿ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಗುಜರಾತ್‍ನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಪತಿದಾರ್ (ಪಟೇಲ್) ಮತ್ತು ಹರ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ ಜಾಟ್ ಚಳವಳಿ ವೇಳೆ ಹರಿಯಬಿಟ್ಟ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಬಿಜೆಪಿಯ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಆಡಳಿತ ಕುರಿತ ದಾವೆಗಳ ನಿಜವಾದ ಸತ್ವ ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿವೆ.

ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿ

ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಯದ ಒರೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿರುವ ಭಾರತದ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಗೆ ತೀವ್ರವಾದ ಏಟು ಬಿದ್ದಿದೆ.

ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ವರ್ಚಸ್ಸನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ ಏಕೈಕ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ, ಸರಕಾರವು ಭಾರತದ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯನ್ನು ಅಮೆರಿಕ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿಯ  ಜಾಗತಿಕ ತಂತ್ರಗಳ ಆದ್ಯತೆಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿತು. ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಸಮರ ಸಾಗಾಣಿಕೆ ಬೆಂಬಲದ ಒಪ್ಪಂದಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಅಮೆರಿಕದ ಜೊತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾದ ಸರಣಿ ಒಡಂಬಡಿಕೆಗಳು ನಮ್ಮ ಆಂತರಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ನುಸುಳಲು ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡುವಂತಿವೆ. ರಕ್ಷಣಾ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಅಮೆರಿಕ ಮತ್ತು ಇತರ ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಲಾಭವನ್ನು ಗರಿಷ್ಟಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಷ್ಟೇ ಅವು ಸಹಾಯಕವಾಗಿವೆ.

ದ್ವೇಷದ ಭಾಷಣಗಳನ್ನು ಒಂದು ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಅಪರಾಧ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಭಾರತದ ಈಗಿನ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಇಂಡಿಯನ್ ಪೀನಲ್ ಕೋಡ್‍ಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಆ ರೀತಿಯ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವವರ ವಿರುದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ಸರಕಾರ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದೇ ಎಂದು ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಬಂದ ನಂತರದ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಸಂಸತ್ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಕ್ರಮಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಈ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಸತ್ತಿಗೆ, ತನ್ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ಭರವಸೆ ನೀಡಲೂ ಮೋದಿ ಇದುವರೆಗೂ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಜಾಗತಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳವುದಾದಲ್ಲಿ, ಮೋದಿ ಸರಕಾರವು ವಿದೇಶಾಂಗ ಧೋರಣೆಯ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ asftitfvvnfnu ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮುಂದಿನ ಕೂಡುಗೆರೆಯ ಸಮೀಕರಣಕ್ಕೆ, ಅಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಳಸುವ ‘ಭಾರತ-ಪಾಕ್’ (ಇಂಡೋ-ಪಾಕ್) ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದೆ.

ಅಮೆರಿಕ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿಯ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹ ಸಹವರ್ತಿ ಎಂದು ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಭರದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೆ ಅಂತಾರ್ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿರೋದಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಒತ್ತಡಗಳಿಗೆ ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಮಣಿದಿದೆ. ಅಂಥ ಪ್ರತಿರೋಧಗಳಿಂದಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಶೀಲ ದೇಶಗಳ ನಾಯಕ ಎಂಬ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ಭಾರತ ಗಳಿಸಿತ್ತು.

ಅಂತಾರ್ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ ಬದಲಾವಣೆ ಕುರಿತ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಸಂಭವಿಸಿದೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪ್ಯಾರಿಸ್‍ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಹವಾಮಾನ ಕರಿತ 21ನೇ ಸಮ್ಮೇಳನ(ಸಿಒಪಿ 21)ದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಂಸತ್ತು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ‘ಕೆಂಪು ಗೆರೆ’ಯನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿ ಬೇರೆಯವರು ಹೇಳಿದ ಕಡೆ ಭಾರತ ಸಹಿ ಮಾಡಿರುವುದು ಇದಕ್ಕೆ ತಾಜಾ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ.

‘ಕನಿಷ್ಟ ಸರಕಾರ, ಗರಿಷ್ಟ ಆಡಳಿತ’ ಎಂದು ಸರಕಾರ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಡಾಯಿ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ದಾವೆಗಳ ನಿಜವಾದ ಸತ್ವ ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಗುಜರಾತ್‍ನ ಪತೀದಾರ್, ಹರಿಯಾಣದ ಜಾಟ್ ಚಳುವಳಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ ರೀತಿಯೇ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿವೆ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ನೈರೋಬಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಡಬ್ಲ್ಯುಟಿಓ ದೋಹಾ ಸುತ್ತಿನ ಶೃಂಗ ಮಾತುಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಣದು ಭಾರತದ ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿದೇಶಿ ಪ್ರವೇಶಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಿತು ಹಾಗೂ ಭಾರತದ ಜನತೆಯ ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆಯೊಂದಿಗೆ ರಾಜಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು.

‘ಬರಾಕ್,ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ’ ಎಂದು ಮೋದಿ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಸಾಮಾಜಿಜ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಕಮೆಂಟ್‍ಗಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಒಬಾಮಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದೊಂದಿಗೆ ತೀರಾ ಆಳವಾದ ಅಡಿಯಾಳು ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ  ಭಾರತವನ್ನು ಇಳಿಸಿದ್ದರ ಪ್ರಸಕ್ತ ವಾಸ್ತವದ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

ಜನತೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಿರತ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊಡೆತ

ಭಾರತದ ಆಂತರಿಕ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಬಲಿಗೊಟ್ಟು ವಿದೇಶಿ ಬಂಡವಾಳಕ್ಕೆ ಗರಿಷ್ಟ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿದ್ದು ನವ-ಉದಾರವಾದಿ ಆರ್ಥಿಕ ಸುಧಾರಣೆಗಳನ್ನು ತೀವ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸಲು ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಮುಂದಿಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಕುರುಹಾಗಿದೆ.

ಆರ್ಥಿಕ ಪುನರುಜ್ಜೀವನ ಎಂಬುದು ಬಿಜೆಪಿಯ ಚುನಾವಣೆ ಪ್ರಚಾರದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ  ಆಶ್ವಾಸನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಪಕ್ಷದ ಪ್ರತಿಗಾಮಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಅಜೆಂಡಾವನ್ನು ಅಷ್ಟಾಗಿಯೇನೂ ಒಪ್ಪದ ಅನೇಕರು ಕೂಡ ಈ ಭರವಸೆಗೆ ಮಾರುಹೋದರು. ಆದರೆ, ಅದಾದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನಷ್ಟೆ ನಾವು ನೋಡುತ್ತಿರುವುದು.

ಭಾರತದ ಬೆಳವಣಿಗೆ ದರ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ವೇಗವಾದದ್ದು ಎಂಬ ಕಪಟ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಅಪನಂಬಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಕಂಡಿದ್ದರು. ಸ್ವತಃ ರಿಝರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಗವರ್ನರ್ ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯವರ ಆರ್ಥಿಕ ಸಲಹೆಗಾರ ಜಿಡಿಪಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ದರದ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳಿಗೂ ವಾಸ್ತವತೆಗೂ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಧಿüಕೃತ ವಾಗಿಯೇ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಹತಾಶೆಯ ಜಾಗತಿಕ ಆರ್ಥಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆ ದರವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು ‘ಕುರುಡರ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಕ್ಕಣ್ಣನೇ ರಾಜ’ ಎನ್ನುವಂತೆ ಎಂದು ಆರ್‍ಬಿಐ ಗವರ್ನರ್ ವರ್ಣಿಸಿದ್ದರು. ಇವೆಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಬಿಜೆಪಿ ಮತ್ತು ಮೋದಿ 2014ರ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಗಳ ವೇಳೆ ಜನರಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದ ಪ್ರಮುಖ ಆಶ್ವಾಸನೆಗಳತ್ತ ಹೊರಳಿ ನೋಡೋಣ.

• ರಫ್ತು ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು 2013-14ರಲ್ಲಿದ್ದ 465.9 ಬಿಲಿಯನ್ ಅಮೆರಿಕನ್ ಡಾಲರ್‍ನಿಂದ 2019-20ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಸುಮಾರು ದುಪ್ಪಟ್ಟು, ಅಂದರೆ 900 ಬಿಲಿಯ ಡಾಲರ್‍ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದಾಗಿ ಸರಕಾರ ಭರವಸೆ ನೀಡಿತ್ತು. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, 17 ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ರಫ್ತು ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಇಳಿದಿದೆ, ಐದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲೇ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಅಂದರೆ 261.13 ಅಮೆರಿಕ ಬಿಲಿಯನ್ ಡಾಲರ್ ರಫ್ತು ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ಕಳೆದ 63 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲೇ ರಫ್ತು ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಕೆಟ್ಟ ಕುಸಿತ ಇದಾಗಿದೆ. ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿರುವ ಬಂಡವಾಶಾಹಿಯ ಜಾಗತಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಇದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಾರಣವಾದರೂ ಅದು ಈ ಪರಿಯ ಕುಸಿತಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಥನೆ ಆಗಲಾರದು. ಭಾರತದ ರಫ್ತನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವಲ್ಲಿ ಮೋದಿ ಸರಕಾರದ ನೀತಿಗಳು ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತೀವ್ರವಾಗಿ ವಿಫಲವಾಗಿವೆ.
• ರಫ್ತು-ಆಧಾರಿತ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳು ಇಂದು ಕುಸಿದಿರುವುದರಿಂದ,   ಭಾರತೀಯರ ಖರೀದಿ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಲು ಭಾರತ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ನೋಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಹಾಗೂ ತನ್ಮೂಲಕ ದೇಶದೊಳಗಿನ ಒಟ್ಟು ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾದುದು ಆಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನೆ ಸೂಚ್ಯಂಕ (ಇಂಡೆಕ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿಯಲ್ ಪ್ರೊಡಕ್ಷನ್- ಐಐಪಿ) ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ವರ್ಷ ಮಾರ್ಚ್‍ನಲ್ಲಿ ಐಐಪಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ 0.1 ಶೇಕಡಾ ಆಗಿತ್ತು. ಇಡೀ 2015-16ರಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ  2.4 ಶೇಕಡಾ ಆಗಿತ್ತು. 2013-14ರಲ್ಲಿ ಇದೇ ಐಐಪಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ 4.8 ಶೇಕಡಾ ಆಗಿತ್ತು. ಐಐಪಿಯ ವಿವರಗಳನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಾಬರಿ ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ.  2015-16ನೇ ಆರ್ಥಿಕ ವರ್ಷದ ಮಾರ್ಚ್‍ನಲ್ಲಿ ಸರಕು ತಯಾರಿಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ಸಂಕುಚಿತಗೊಂಡಿದ್ದು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಆಗಿದ್ದು ಕೇವಲ ಎರಡು ಶೇಕಡಾ ಬೆಳವಣಿಗೆ ದಾಖಲಿಸಿದೆ.  ಇಡೀ ವರ್ಷ ಬಂಡವಾಳ ಸರಕು(ಕ್ಯಾಪಿಟಲ್ ಗೂಡ್ಸ್) ಕ್ಷೇತ್ರ ಕೂಡ ಕೇವಲ 2.9 ಶೇಕಡಾ ಬೆಳವಣಿಗೆ ದರವನ್ನು ತೋರಿಸಿತ್ತು, ಇದು ಖಾಸಗಿ ಹೂಡಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಂದಗತಿಯಿರುವುದರ ಸೂಚನೆಯಾಗಿದೆ. ಪ್ರಮುಖ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿನ ವಾರ್ಷಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಒಂದು ದಶಕದಲ್ಲೇ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ದಾಖಲಾಗಿದ, ಅಂದರೆ ಕೇವಲ 2.7 ಶೇಕಡಾ ಆಗಿರುವುದು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಂಕು ಕವಿದಿರುವುದರ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

‘ಬರಾಕ್,ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ’ ಎಂದು ಮೋದಿ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಸಾಮಾಜಿಜ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಕಮೆಂಟ್‍ಗಳಿಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಒಬಾಮಾ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದೊಂದಿಗೆ ತೀರಾ ಆಳವಾದ ಅಡಿಯಾಳು ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ  ಭಾರತವನ್ನು ಇಳಿಸಿದ್ದರ ಪ್ರಸಕ್ತ ವಾಸ್ತವದ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

• 2014 ಮತ್ತು 2015ರ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ದುರಂತಮಯವಾದುದಾಗಿದೆ. 2014ರಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಗಳು ಶೇಕಡಾ 23ರಷ್ಟು ಕುಸಿಯಿತು. 2013ರಲ್ಲಿ 5.3 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಗಳು ಬಂದಿದ್ದು 2014ರಲ್ಲಿ ಅದು 4 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗೆ ಇಳಿಯಿತು. 2015ರಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅದು ಶೇಕಡಾ 23ರಷ್ಟು ಕುಸಿತ ಕಂಡು ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ 3.11 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗೆ ನಿಂತಿತ್ತು. 2016ರ ಮೊದಲ ಮೂರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ 60,130 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಗಳು ಬಂದಿದ್ದು, ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಈ ವರ್ಷ ಹೂಡಿಕೆ ಪ್ರಮಾಣ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಸಿಯಲಿದೆ.
• ಕೈಗಾರಿಕೆ ಇಳಿಮುಖವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ 1.4ಕೋಟಿ ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗವಿಲ್ಲ. ಶ್ರಮ-ಪ್ರಧಾನವಾದ (ಲೇಬರ್ ಇಂಟೆನ್ಸ್) ಎಂಟು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ 2015ರಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಆರು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲೇ ಅತಿಕಡಿಮೆ ಉದ್ಯೋಗ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೊಸ ಉದ್ಯೋಗಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸರಕಾರದ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳೇ ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. 2015ರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 1.35 ಲಕ್ಷ ಉದ್ಯೋಗ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಎಪ್ರಿಲ್‍ನಿಂದ ಜೂನ್ ನಡುವೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ 43,000ದಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಕುಸಿದಿವೆ. ಅದೇ ವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್-ಡಿಸೆಂಬರ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ  ಉದ್ಯೋಗಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿಹೆಚ್ಚಿನ ಕುಸಿತ ದಾಖಲಾಗಿದೆ: ಐಟಿ-ಬಿಪಿಓ ವಲಯದಲ್ಲಿ 14,000, ಆಟೋಮೊಬೈಲ್ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ 13,000, ಲೋಹಗಳಲ್ಲಿ 12,000 ಮತ್ತು ರತ್ನ ಮತ್ತು ಆಭರಣ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ 8,000 ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಇಳಿಕೆಯಾಗಿವೆ.                                       ಪ್ರತಿವರ್ಷ 2 ಕೋಟಿ  ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೊಟ್ಟು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಿಜೆಪಿ ಸರಕಾರ, ಭಾರತದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಅನುಕೂಲವನ್ನು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ದುರಂತವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
• ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವ ರಫ್ತು, ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಕೆ ಮತ್ತು ದುರ್ಬಲ ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಿಕೆ ಬೇಡಿಕೆ- ಇವೆಲ್ಲವೂ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ವಲಯಕ್ಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಚಿಂತೆಯ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಿವೆ. ವಿವಿಧ ಸರಕಾರಗಳು ತಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಚಮಚಾ ಬಂಡವಾಳಗಾರರನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಭಾರತದ ಬ್ಯಾಂಕಿಂಗ್ ಕ್ಷೇತ್ರ ಈಗಾಗಲೇ ತೀವ್ರ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿದೆ. ಬ್ಯಾಂಕ್‍ಗಳ ಸುಸ್ತಿ ಸಾಲಗಳು(ಎನ್‍ಪಿಎ-ವಸೂಲಿ ಮಾಡಲಾಗದ ಸಾಲಗಳು) ಅಂದಾಜು 13 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಆಗಿದೆ. (195 ಬಿಲಿಯ ಅಮೆರಿಕನ್ ಡಾಲರ್). ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಕ್‍ಗಳಿಗೆ ಬರಬೇಕಾದ ಈ ರೀತಿಯ ಮೊತ್ತ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಲಿದ್ದು, ಇದು 112 ದೇಶಗಳ ಒಟ್ಟು ದೇಶೀಯ ಉತ್ಪನ್ನ (ಜಿಡಿಪಿ) ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದ್ದಾಗಿದೆ. ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಬ್ಯಾಡ್ ಲೋನ್ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುವ ಈ ರೀತಿಯ ಮೊತ್ತ ಈಗ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಈ ಬ್ಯಾಂಕ್‍ಗಳ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಮೌಲ್ಯವನ್ನೇ ಮೀರಿಸುತ್ತದೆ.

ಬ್ಯಾಂಕ್‍ಗಳಿಗೆ ಸಾಲ ವಾಪಸ್ ಮಾಡದವರು ಯಾರು? ಈ ರೀತಿಯ ವಂಚನೆ ಮಾಡಿ ಕೊಬ್ಬಿರುವವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸುವುದು ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಈ ಕುರಿತ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಲೇ ಸರಕಾರ ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದೇ ಮಂದಿ 5000 ರೂಪಾಯಿ ಸಾಲವನ್ನು ತೀರಿಸಲಾಗದ ಬಡ ರೈತನ ಪಾತ್ರೆ ಪಗಡೆಗಳನ್ನೂ ಹರಾಜು ಹಾಕಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಚಮಚಾ ಬಂಡವಾಳಗಾರರಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಲಯದ ಬ್ಯಾಂಕ್‍ಗಳು ನೀಡಿದ ಈ ಸಾಲ ಜನರ ತೆರಿಗೆಯಿಂದ ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಬಂಡವಾಳ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೆನೆಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ದುಡಿಯುವ ಜನರು ಕೂಡ ಸರಕಾರದ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ತೆರಿಗೆಗಳ ಹೊರೆಯಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಹೆಚ್ಚಳಗಳನ್ನು ಪರೋಕ್ಷ ತೆರಿಗೆಗಳಲ್ಲೇ, ಅಂದರೆ ತೆರಿಗೆಗಳು, ಸೆಸ್‍ಗಳು ಮತ್ತು ಲೆವಿಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.  ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಮೊತ್ತ 20,600 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ. ಇದರಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೊರೆ ಬೀಳುವುದು ಬಡಜನರ ಮೇಲೆಯೇ. ಅತ್ತ ನೇರ ತೆರಿಗೆಗಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ಶ್ರೀಮಂತರಿಗೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಅವರಿಗೆ 1,600 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯಷ್ಟು ನೇರ ತೆರಿಗೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಅಷ್ಟಾಗಿಯೂ ನಿಗದಿತ ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪಲಾಗಿಲ್ಲ. ಆರು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯಷ್ಟಿರುವ ತೆರಿಗೆ ಬಾಕಿಯನ್ನು ವಸೂಲಿ ಮಾಡಲು ಅಥವಾ ಬಜೆಟ್‍ನಲ್ಲಿ ಘೋಷಿಸಿದ ಆರು ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳಷ್ಟು ಇಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ’ಗಳೆಂದು ನೀಡಿರುವ ತೆರಿಗೆ ಸೌಲಭ್ಯವನ್ನು ತುಂಬಲು ಸರಕಾರ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿಲ್ಲ.

ಇದರ ಜತೆ ಜನರಿಗೆ ಹಣದುಬ್ಬರದ ಹೊರೆ ಬೇರೆ. ಗ್ರಾಹಕ ಬೆಲೆ ಸುಚ್ಯಂಕ ಎಪ್ರಿಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಶೇಕಡ 5.4ರಷ್ಟು ಏರಿತು ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮೀಣ ಹಣದುಬ್ಬರ 6.1 ಶೇಕಡಾ ಆಗಿತ್ತು. ಎಪ್ರಿಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಆಹಾರಧಾನ್ಯಗಳ ಬೆಲೆ 6.2 ಶೇಕಡಾದಷ್ಟು ಮತ್ತು ಬೇಳೆಗಳ ಬೆಲೆ 34 ಶೇಕಡಾದಷ್ಟು  ಏರಿಕೆಯಾದವು. ಆಘಾತಕಾರಿ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್, ಡೀಸೆಲ್ ಬೆಲೆಗಳು ಏರುತ್ತಿವೆ.  ಬಹಳಷ್ಟು ಏರಿಳಿಕೆ ಕಾಣುವ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಇಂಧನ ಖರ್ಚುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಮೂಲ ಹಣದುಬ್ಬರದ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇಕಡಾ 6.8 ಆಗಿದೆ.

ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಎಪ್ರಿಲ್‍ನಿಂದ ಜೂನ್ ನಡುವೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ 43,000ದಷ್ಟು ಉದ್ಯೋಗಗಳು ಕುಸಿದಿವೆ. ಅದೇ ವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್-ಡಿಸೆಂಬರ್ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅತಿಹೆಚ್ಚಿನ ಕುಸಿತ ದಾಖಲಾಗಿದೆ: ಪ್ರತಿವರ್ಷ 2 ಕೋಟಿ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೊಟ್ಟು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಿಜೆಪಿ ಸರಕಾರ, ಭಾರತದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಅನುಕೂಲವನ್ನು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ದುರಂತವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ನಿಜವಾದ ಅಂಕಿಸಂಖ್ಯೆಗಳನ್ನು ಮರೆಮಾಚುವ ಸರಕಾರದ ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರವೂ  ಕಳೆದ ವರ್ಷ ದೇಶದಲ್ಲಿ 2,997 ರೈತರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವರ್ಷದ ಮೊದಲ ಮೂರು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ 116 ರೈತರು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಆದರೆ, ಪ್ರಧಾನಿಯವರು ವಿವಿಧ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಯಿ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಸಹಾನೂಭೂತಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೇನನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ.  ದುರಂತವೆಂದರೆ, ಕೃಷಿ ಸಚಿವಾಲಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಲು ಬ್ರಾಂಡ್ ರಾಯಭಾರಿ ಬೇಕು ಎಂದು ಒಂದು ಟೆಂಡರ್ ಕರೆದಿದೆ!

ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಿಜ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಕೂಲಿಯಲ್ಲಿ ಕುಸಿತ ಕಂಡಿರುವ ಗ್ರಾಮೀಣ ಬಡವರಿಗೆ ಇದು ದುಪ್ಪಟ್ಟು ಹೊಡೆತವೇ ಸರಿ. ರೈತರಿಗೆ ಉತ್ಪಾದನೆ ವೆಚ್ಚದ ಮೇಲೆ ಶೇಕಡಾ 50ರಷ್ಟು ಲಾಭ ಒದಗಿಸುವುದಾಗಿ ಚುನಾವಣೆ ಪ್ರಚಾರದ ವೇಳೆ ಮೋದಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಲಾಭ ಬರುವುದು ಬಿಡಿ, ಕಳೆದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಈ ಸರಕಾರದಡಿ ರೈತರು ಹೂಡಿದ ಬಂಡವಾಳವೇ ವಾಪಸ್ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹತಾಶೆಯಿಂದ ರೈತರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ಮಳೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದು ಮತ್ತು ಬರಗಾಲ ಯಾರ ಕೈನಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವುದು ಖಂಡಿತಾ ಸರಕಾರದ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿದೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾರತದ ಜನರು ನಲುಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್ ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡುವವರೆಗೂ ಕಳೆದ ವರ್ಷದ ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತ್ರಿ ಯೋಜನೆಯಡಿಯ ಬಾಕಿ ಹಣವನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. “ಪ್ರಭುತ್ವವು ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಉಲ್ಲಂಘಿಸಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ” ಎಂದು ತನ್ನ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಆಕ್ರೋಶ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್, “ಭಾರತ ಸರಕಾರ ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ಎಸೆದಿದೆ” ಎಂದೂ ಹೇಳಿದೆ.

ಆದರೆ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಸುಪ್ರೀಂಕೋರ್ಟ್‍ನ ಈ ಛೀಮಾರಿಯ ಪರಿವೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ಅದು ತನ್ನದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿದೆ.  ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗೆ, ಜಾಹಿರಾತುಗಳು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್‍ಗೆ ಅಪಾರ ಹಣ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತೀಯರು ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಹುಷಾರಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರಧಾನಿ ಹೇಳಬಹುದು, ಆದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಈ ಮಾತು ಅವರ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯ ವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಸರಕಾರ ಜಾಹಿರಾತು ಖರ್ಚನ್ನು ಶೇಕಡಾ 20ರಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದು ಆ ಮೊತ್ತ 1,200 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಆಗಿದೆ.

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಈ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳು ದೇಶದ ಬಹುಪಾಲು ಜನರ ಮೇಲೆ ತೀವ್ರವಾದ ಆರ್ಥಿಕ ಹೊರೆಗಳು ಹೇರಿಕೆಯಾಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಪ್ರಧಾನ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಡೆಯಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಈ ಹೊಸ ‘ತ್ರಿಮೂರ್ತಿ’ ಎಂದರೆ, ಒಂದು ಜಾತ್ಯತೀತ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಗಣರಾಜ್ಯವಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿನ್ನಡೆ ಹಾಗೂ ದೇಶದ ಬಹುತೇಕ ಜನಗಳ ಜೀವನೋಪಾಯದ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡ ಆಕ್ರಮಣ ಎಂಬುದು ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಪ್ರಬಲ ಜನತಾ ಹೋರಾಟಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರವೇ ಇಂಥ ಆಕ್ರಮಣಗಳನ್ನು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಈ ಸರಕಾರ ಮೂರನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಭಾರತೀಯ ಜನತೆಯ ಮುಂದಿರುವ ಕಾರ್ಯಭಾರಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿವೆ- ಜನತೆಯ ಘನತೆಯ ಬಾಳ್ವೆಯ ಹಕ್ಕಿನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಸಂವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿತವಾಗಿರುವ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದು. ಈ ಪ್ರತಿರೋಧ, ಮುಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ದುರಂತಮಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ವಾಪಸ್ ತಿರುಗಿಸುವ ಹಾಗೂ ನಮ್ಮ ಜಾತ್ಯತೀತ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಬುನಾದಿಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ವಿಫಲಗೊಳಿಸುವ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಮುಟ್ಟಬೇಕು

ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ಆರ್‍ಎಸ್‍ಎಸ್ / ಬಿಜೆಪಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯವರ ‘ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ’ ಒಂದು ಅವಾಸ್ತವಿಕ ಆಯಾಮವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

* ಸೀತಾರಾಮ್ ಯೆಚೂರಿ
* ಅನುವಾದ: ವಿಶ್ವ

ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಟ್ಟಲಿಗೆ ಕಾಫಿ-ಟೀ ತರುವ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಯೂನಿಯನಿನ 60 ವರ್ಷಗಳ ರೋಚಕ ಇತಿಹಾಸ

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 Sunday, May 29, 2016

ಕಾಫಿಯನ್ನು ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಟ್ಟಲಿಗಿಳಿಸುವುದರ ಹಿಂದೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶ್ರಮ ಅಡಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿ ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ನಿರಂತರ ಹೋರಾಟವನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೊವಿನ್ಷ್ ಯಲ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ 2016ರ ಮೇ ತಿಂಗಳಿಗೆ 60 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದೆ. 1956 ಮೇ 17 ರಂದು ನೋಂದಣಿಯಾದ ಈ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘವು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯದಾದ ಕೆಲವೇ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಲ್ಲಿ ಇದೂ ಕೂಡ ಒಂದು. ಈ ಯೂನಿಯನಿನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಂಟೇಶನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹೋರಾಟದ ರೋಚಕ ಇತಿಹಾಸದ ಒಂದು ಝಲಕ್ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಇದೇ ಮೇ 30ರಂದು ಸಕಲೇಶಪುರದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಘದ ವಜ್ರಮಹೋತ್ಸವವನ್ನು ವಿಶೇಷ ಸಮಾವೇಶ ನಡೆಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಬಹುತೇಕ ಜನರ ದಿನಚರಿ ಆರಂಭವಾಗುವುದೇ ಬೆಳಗಿನ ಕಾಫಿ ಸೇವನೆಯಿಂದ. ಇನ್ನು ಈ ಕಾಫಿ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸಿದೆ ಎಂದರೆ ಮಾತುಗಳು ಕಾಫಿ ಅಥವಾ ಟೀ ಜೊತೆಗೆ ಆರಂಭವಾಗುವುದು. ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಗೂಡಂಗಡಿಯಿಂದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಐಶಾರಾಮಿ ಕಾಫಿಡೇ ಗಳವರೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಾಫಿ ಪ್ರಿಯವಾದದ್ದು. ಇದು ದೇಶಗ ಗಡಿಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಳಗೂ ಬೆರೆತು ಹೋಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಕಾಫಿಯನ್ನು ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಟ್ಟಲಿಗಿಳಿಸುವುದರ ಹಿಂದೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶ್ರಮ ಅಡಗಿದೆ.

ಕಾಫಿ ಒಂದು ತೋಟಗಾರಿಕಾ ಬೆಳೆ. ಇದನ್ನು ಬೆಳೆಯಲು ಮೆಲೆನಾಡಿನ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣ ಉತ್ತಮವಾದದ್ದು. ಎಲ್ಲರ ಮನೆಗಳ ಡಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿರುವ ಕಾಫಿಯನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ಕಾಫಿ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ (ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್) ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬದುಕು-ಬವಣೆ ಹೇಳತೀರದು ಮತ್ತು ಅವರು ಈ ಕಾಫಿಯನ್ನು ಬೆಳೆದು ನಮ್ಮ ಕೈಗಿಡುವವರೆಗಿನ ಅವರ ಶ್ರಮ ಅಗಾದವಾದದ್ದು. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಬೆಳೆಯನ್ನು ಹಾಸನ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಮತ್ತು ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಈ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿ ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗಾಗಿ ನಿರಂತರ ಹೋರಾಟವನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೊವಿನ್ಷ್ ಯಲ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ 2016ರ ಮೇ ತಿಂಗಳಿಗೆ 60 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಿದೆ. 1956 ಮೇ 17 ರಂದು ನೋಂದಣಿಯಾದ ಈ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘವು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯದಾದ ಕೆಲವೇ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.

ಬ್ರಿಟೀಷರು ಮತ್ತು ನಂತರದ ಕಾಲಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ತೋಟಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಮಾಲೀಕರು ಜನರನ್ನು ಬೇರೆಡೆಗಳಿಂದ ಕರೆತರುತ್ತಿದ್ದರು. ಉದಾ: ಕರ್ನಾಟಕದ ತೋಟ ಮಾಲೀಕರು ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡು, ಕೇರಳ ಮತ್ತು ಮಂಗಳೂರುಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ತರುತ್ತಿದ್ದರು. ಸ್ಥಳೀಯರನ್ನು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ವಿಪರೀತ ಶೋಷಣೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೇ ಇದರ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಬೇರೆಡೆಗಳಿಂದ ಕರೆತಂದ ಜನಗಳನ್ನು ಜೀತದಾಳುಗಳಂತೆ ಯಾವುದೇ ಕೂಲಿ ನೀಡದೆ ಬದುಕಲು ಅಗತ್ಯವಿರುವಷ್ಟು ಆಹಾರ ನೀಡುತ್ತಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಂತರ ಇವರು ಜಾಗೃತರಾಗಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಒಗ್ಗಟ್ಟನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು.

ಕರ್ನಾಟಕದ ಕಾಫಿ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ‘ಕಂಗಾಣಿ’ ಪದ್ದತಿ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿದ್ದಿತು. ಬಹುತೇಕ ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ಕಂಗಾಣಿಗಳ ಅಂದರೆ ಮೇಸ್ರ್ತೀಗಳ ಅಥವಾ ದಳ್ಳಾಳಿಗಳ ಮೂಲಕ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಪದ್ದತಿಯಿಂದ ಪ್ಲಾಂಟರಿಗೂ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೂ ಸಂಬಂಧವೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ತರುವ, ಅವರನ್ನು ಹೇಗೆಂದರೆ ಹಾಗೆ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲಸ ಕಂಗಾಣಿಯದು. ಈ ಪದ್ದತಿಗೆ ಕಾಲಕ್ರಮೇಣ ಬಹಳ ವಿರೋಧ ಬಂದಿತು. ಕಂಗಾಣಿ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು 1951ರಲಿ ಕೆಲವು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು. ಕಂಗಾಣಿ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ ಕೆಲಸ 1958ರ ವೇಳೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಯಿತು. ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ನೇಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪದ್ದತಿ ಬಂದಿತು.

ಅರವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತೋಟ ಕೆಲಸಗಾರರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ ಕೂಲಿ ಗಂಡಿಗೆ ದಿವಸಕ್ಕೆ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ, ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಒಂಬತ್ತಾಣೆ, ಸಣ್ಣವರಿಗೆ ಆರಾಣೆ. ಬೋನಸ್, ಗ್ರಾಚುಟಿ ಮೊದಲಾದ ಯಾವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳೂ ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನರಂಜನಾ ಸಾಧನಗಳು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತು, ಚಲನಚಿತ್ರ ಮಂದಿರಗಳು, ಟೆಂಟ್ ಸಿನಿಮಾಗಳು ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪವಾಗಿದ್ದವು, ಆಗ ಟ್ರಾನ್‍ಸಿಸ್ಟರ್ ರೇಡಿಯೋ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಓದು ಬರಹ ಕಲಿಯುವ ಅವಕಾಶಗಳು ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ, ಅವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಏನೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಅತಿಶಯವಾಗಲಾರದು. ತೋಟ ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ಜೀತದಾಳುಗಳಂತೆ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕಾರಣಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೆ ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳು, ರೈಟರುಗಳು ಕೆಲಸಗಾರರನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಒದೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಕಂಬಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲವೇ ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ ಬಾಸುಂಡೆ ಬರುವಂತೆ ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ಬಹುತೇಕ ದಲಿತ ಮತ್ತು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರಾಗಿದ್ದು ಈಗಲೂ ಅದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ.

ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಥಾಪನೆ

ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಬಾವುಟದಡಿಯಲ್ಲಿ ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಟನೆ 1946ರ ವೇಳೆಗೆ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿಯೂ 1956ರ ವೇಳಗೆ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮಂಜ್ರಾಬಾದ್ ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿರುವ (ಈಗಿನ ಸಕಲೇಶಪುರ ತಾಲ್ಲೂಕು) ಕಾಡುಮನೆ ಟೀ ತೋಟ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್‍ಗಳ ಪೈಕಿ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ತೋಟ. ಆಗ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಸಾವಿರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಡುಮನೆ ಎಸ್ಟೇಟಿನ ತಮಿಳು ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರಿಗೆ ಸಂಘ ಬೇಕೆನಿಸಿತು. ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಗ್ಗಟ್ಟಾಗಬೇಕು, ಸಂಘವನ್ನು ಕಟ್ಟಬೇಕು ಎನಿಸಿತು. ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಶಾಸಕ ಕೆ.ಎಸ್.ವಾಸನ್‍ರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಪರಸ್ಪರÀ ಸಮಾಲೋಚನೆ, ಯೋಜನೆಗಳ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯಲ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು. ಈ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘವು 1956ರ ಮೇ 17ರಂದು ರಿಜಿಸ್ಟರ್ ಆಯಿತು. ಕೆ,ಎಸ್.ವಾಸನ್ ಈ ಸಂಘದ ಸಂಸ್ಥಾಪಕ ಅದ್ಯಕ್ಷರಾದರು. 1952 ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮೊದಲ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅಂದಿನ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯದ ವಿಧಾನ ಸಭೆಗೆ ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಚಿನ್ನದಗಣಿ ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷದ ಉಮೇದುವಾರ ಕೆ.ಎಸ್.ವಾಸನ್ ಚುನಾಯಿತರಾಗಿದ್ದರು.

ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಹೋರಾಟ

1951ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ಸ್ ಲೇಬರ್ ಆಕ್ಟ್ ಎಂಬ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು ಮಾಡಿತು. ಈ ಕಾಯಿದೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ನಿಯಮಗಳನ್ನು (ರೂಲ್ಸ್) ರಚಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದಿತು. ನಿಯಮಗಳ ರಚನೆಯಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಯಿದೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕೇಳಬಹುದಾಗಿದ್ದಿತು. ಸಂಸತ್ತು ಕಾಯಿದೆ ಮಾಡಿ ಐದು ವರ್ಷಗಳಾದರೂ ಸಹ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವು ನಿಯಮಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಂಬಾವುಟದ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಮೈಸೂರು ಸರ್ಕಾರವು ರೂಲ್ಸ್ ಮಾಡಿತು. ಮೈಸೂರು ಪ್ಲಾಂಟೇಷಿಯನ್ ಲೇಬರ್ ರೂಲ್ಸ್ 1956ರಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು.

ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯಲ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ರಚನೆಯಾದ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆದ ಹೋರಾಟ ಪ್ರಖ್ಯಾತವಾದ ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹೋರಾಟ, ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್‍ಎಸ್ಟೇಟ್ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ತಾಲ್ಲೂಕಿ ನಲ್ಲಿ ಬಾಬಾಬುಡನ್‍ಗಿರಿಯ ಮೇಲಿದೆ. ಅಂದು ಆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ನೂರೈವತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರು ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ತೋಟದ ಅಂದಿನ ಮಾಲೀಕರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತರು, ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತರು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ವರ್ಚಸ್ಸಿದ್ದವರು. ತಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೂಲಿ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಸಾಲದೆಂದು ಹೆಚ್ಚು ಕೂಲಿಯ ಬೇಡಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ನಡೆದ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಮುಷ್ಕರವಾಗಿ ದಾಖಲಾಯಿತು. ಪ್ಲಾಂಟರ್‍ಗಳ ಹಿತರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ ಪೋಲೀಸರು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ನ್ಯಾಯ ಸಮ್ಮತವಾದ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಎಸ್ಟೇಟಿನ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೂ ಘರ್ಷಣೆಗಳಾದವು. ಪೋಲೀಸರು ಹೊಡೆದಿದ್ದು ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲ, ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಮೊಕದ್ದಮೆ ಹೂಡಿದರು, ತಮ್ಮ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಮೇಲಾದ ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ನಗರದಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಂಟರ್ಸ್ ಆಫೀಸಿನ ಮುಂದೆ ಸಾಮೂಹಿಕ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಪೋಲೀಸರು ಬಂಧಿಸಿ ಜೈಲಿಗೆ ಹಾಕಿದರು. ಹೋರಾಟ ಮುಕ್ತಾಯವಾದ ಮೇಲೆ ಆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಅದೇ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆಯುವಂತಾದರೂ ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ಕೂಲಿ ಹೆಚ್ಚಳವಾಯಿತು. ರಾಜ್ಯದ ಎಲ್ಲಾ ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಡುವೆ ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಹೋರಾಟ ಮನೆ ಮಾತಾಯಿತು. ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಸದಸ್ಯತ್ವವು  ಬೆಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಈ ಸಂಘದ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಮತ್ತು ಹಾಸನ  ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಹರಡಿತು.

ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಹೋರಾಟ ನಡೆಯುವವರೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ತೋಟ ಕೈಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಲಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕುವ ಯಾವುದೇ ಸೌಲಭ್ಯದ ವಿಷಯದಲ್ಲಾಗಲೀ ಕೈಗಾರಿಕಾವಾರು ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಕೈಗಾರಿಕವಾರು ಒಪ್ಪಂದಗಳಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಅಂಶ. ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ನಿನ ಮತ್ತು ಕಾರೈಕುರ್ಚಿಲ್ ಹೋರಾಟದ ವೇಳೆಗೆ ಮಾಲೀಕರ ಸಂಘ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು.  ಅದೇ ಮೈಸೂರು ಸ್ಟೇಟ್ ಪ್ಲಾಂಟರ್ಸ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ (ಎಂ.ಎಸ್.ಪಿ.ಎ)

ಬೋನಸ್ ಹೋರಾಟ 1959

1959ರಲ್ಲಿ ಬೋನಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ನಿನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಮತ್ತು ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಮುಷ್ಕರ ಹೋರಾಟ ನಡೆಯಿತು. ಆ ಹೋರಾಟದ ನಂತರ 1962 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಅಸಿಸ್ಟಂಟ್ ಲೇಬರ್ ಕಮೀಷನರ್ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಬೋನಸ್ ಒಪ್ಪಂದವಾಗಿ ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಬೋನಸ್ ಸಿಕ್ಕಲಾರಂಬಿಸಿತು. 1963ರವರೆಗೆ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕೈಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ ಮತ್ತು ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳ ಸಂಘವೂ ಸೇರಿ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಗಳು ಮಾತ್ರ ಇದ್ದವು. ಈ ನಾಲ್ಕು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಗಳು ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ನಡೆಸಿದುವು. 1956ರಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಚಳುವಳಿ ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿತು. ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ಕೂಲಿ, ಬೋನಸ್ಸಿಗಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವುದರ ಜತೆಗೆ ಅವರ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ, ಅವರಿಗೆ ವರ್ಗರಾಜಕೀಯ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಅವರನ್ನು ಕಾಡತೊಡಗಿತು, ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಇದು ಕೆಲವರಿಗೆ ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ಉಪಯೋಗವಾಯಿತು. ಪ್ಲಾಂಟರುಗಳ ಮಕ್ಕಳು ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಹಾಸನಗಳಲ್ಲಿರುವ ದರವೇಸಿ ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವುದು ಹೇಗೆ? ಅವರಿಗೇನಿದ್ದರೂ ಕಿಂಗ್ ಜಾರ್ಜ್‍ಸ್ಕೂಲ್‍ನಂತಹ ರೆಸಿಡೆನ್ಷಿಯಲ್ ಸ್ಕೂಲುಗಳು ಬೇಕು. ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ತೋಟಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಟನೆ, ಐಕ್ಯ ಚಳುವಳಿಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲು ಅವರು ಒಂದು ತಂತ್ರವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. 1963 ರಿಂದೀಚೆ ಅವರೇ ತೆರೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಹಲವಾರು ತೋಟಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು. ಕೂಲಿ, ಬೋನಸ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಕೊಡಿಸುವ ಹೊಸÀ ಸಂಘಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡುವು. ಈ ಸಂಘಗಳ ಮೂಲಕ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ನನ್ನು ಒಡೆದು ಛಿದ್ರ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಈ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಯಥೇಚ್ಚವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಯಿತು. ಟೀ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಕಾಲದಿಂದ ನೆಲೆಸಿದ್ದ ತಮಿಳು ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ನೆಲೆಯಾಗಿ ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಯಿತು. ಆ ತರುವಾಯ 1964ರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೈಗಾರಿಕಾವಾರು ಒಪ್ಪಂದವಾಗಿ ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಕಾಮಿಕರು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಟ್ಟು ತೋಟ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದಾದರೆ ಅವರಿಗೆ ಗ್ರಾಚುಟಿ ಸಿಗುವಂತಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಕಡೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಏಳು ವರ್ಷ ಆದ ಕೂಡಲೇ ರಾಜಿನಾಮೆ ಕೊಟ್ಟು ಗ್ರಾಚುಟಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾರಂಭಿಸಿದರು.

ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕೈಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸಂಘಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಪೋಲೀಸರು ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಕೇಸುಗನ್ನು ಹಾಕಿರುವುದು ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ನಿನ ಸದಸ್ಯರು, ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಮತ್ತು ಪದಾಧಿಕಾರಿಗಳ ಮೇಲೆ 1959ರಲ್ಲಿ ಸಂಘದ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಕೊಲೆ ಮೊಕ್ಕದ್ದಮ್ಮೆಯನ್ನು ಹೂಡಿ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿಡಲಾಯಿತು. ನಂತರ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕೇಸು ಖುಲಾಸೆಯಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಯಿತು. 1965 ರಲ್ಲಿ ಸಂಘದ ಖಜಾಂಚಿ ಮತ್ತು ನಂತರ ಸಂಘದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಸಿ.ನಂಜುಂಡಪ್ಪ, ಅವರ ತಂದೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮನವರ ಮೇಲೆ ಕೊಲೆ ಮೊಕದ್ದಮೆಯಾಗಿ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಯಿತು.

ಹಾರಮಕ್ಕಿ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಹೋರಾಟ

1970 ರಲ್ಲಿ ಹಾರಮಕ್ಕಿ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೋವಿನ್ಷಿಯನ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ವರ್ಕರ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್‍ನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಮುನ್ನವೇ ಮಾಲೀಕರು ಮತ್ತು ಪೋಲೀಸರು ತೀವ್ರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿ ಮೂವತ್ತು ಮಂದಿ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ರಾತ್ರೊರಾತ್ರಿ ದೂರದ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಗಿಸಿದರು. ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮನೆಗಳಿಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಹೊಡೆದು ಬೆದರಿಸಿ ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯತ್ವಕ್ಕೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡುವ ಪತ್ರಕ್ಕೆ ಬಲಾತ್ಕಾರದಿಂದ ಸಹಿ ಮಾಡಿಸಿ, ಹೆಬ್ಬೆಟ್ಟು ಗುರುತು ಹಾಕಿಸಿದರು. ಸಂಘದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿದ್ದ ಸಿ.ನಂಜುಂಡಪ್ಪನವರ ಮೇಲೆ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ ಕೇಸನ್ನು ಹಾಕಲಾಯಿತು.

1973ರ ಮುಷ್ಕರ

1973 ಡಿಸೆಂಬರ್ 27 ರಂದು ಕೂಲಿಯ ಪುನರ್‍ವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡಿ ಕೂಲಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಿ ಮತ್ತು ಇತರೆ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗಾಗಿ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಕಾಫಿ, ಟೀ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲೆಯ, ಸುಳ್ಯ ಪುತ್ತೂರುಗಳ ರಬ್ಬರ್ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಯಿತು. ಈ ಮುಷ್ಕರದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 48 ಸಾವಿರ ಪ್ಲಾಂಟೇಶನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದರು.

ವೇತನ ಸ್ತಂಬನ ವಿರೋಧಿ ಸಮಾವೇಶ

1974 ರಲ್ಲಿ ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿ ಸರ್ಕಾರ ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕೂಲಿ ಸಂಬಳಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿಯೂ, ತುಟ್ಟಿಭತ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಹೆಚ್ಚಳದ ಅರ್ಧದಷ್ಟನ್ನು ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಠೇವಣಿ ಇಡಬೇಕೆಂದು ಸುಗ್ರೀವಾಜ್ಞೆ ಹೊರಡಿಸಲಾಯಿತು. ಇದರ ವಿರುದ್ಧ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ 1974 ನವೆಂಬರ್ 10,11 ರಂದು ವೇತನ ಸ್ತಂಬನ ವಿರೋಧಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಸಮಾವೇಶವನ್ನು ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಸಿಐಟಿಯುವಿನ ತೋಟಕಾರ್ಮಿಕರ ಜೊತೆಗೆ ಬ್ಯಾಂಕ್, ಜೀವವಿಮೆ, ಅಂಚೆ – ತಂತಿ, ಪೌರ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರರು ಜಂಟಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿದ ಈ ಸಮಾವೇಶದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ಹಾಸನ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದರು. 11 ರಂದು ನಡೆದ ಬಹಿರಂಗ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಕಳಸ, ಗಿರಿ, ಹೊಸಪೇಟೆ, ಸಕಲೇಶಪುರಗಳಿಂದ ತೋಟ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಪಾದಯಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದರು.

1975 ರ ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಫೆಡರೇಷನ್‍ನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳಾಗಿದ್ದ ವಿಮಲ ರಣದಿವೆಯವರು ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಚಂದ್ರಾಪುರ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಮತ್ತು ಹೆಗ್ಗುಡ್ಲು ಎಸ್ಟೇಟ್‍ಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು.

ತುರ್ತುಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದ್ದಾಗ ಯೂನಿಯನ್ ಮುರಿಯಲು ಹಲವು ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಯಿತು. ತೊಗರಿ ಹಂಕಲು ಬಳಿಯಿದ್ದ ತೋಟ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಕಾನೂನಿನ ಪ್ರಕಾರ ವಾಸದ ಮನೆ, ಕಕ್ಕಸ್ಸು ಮನೆ ಮೊದಲಾದವುಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ವಿಷಯದ ಕುರಿತು ದೂರು ನೀಡಿದ ಮೇಲೆ ಲೇಬರ್ ಇನ್ಸ್‍ಪೆಕ್ಟರ್ ತೋಟವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಮಾಲೀಕರ ಮೇಲೆ ಕೇಸು ದಾಖಲಿಸಲು ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಪ್ಲಾಂಟರು ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಘವನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಕೊಡವ ಮೇನೇಜರನ್ನು ತಂದರು. ಈ ಯೋಜನೆಯ ಅಂಗವಾಗಿ 1976 ರಲ್ಲಿ ಆಂತರಿಕ ತುರ್ತುಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದ್ದಾಗ ಮುಂಜಾನೆಯ ನಸುಕಿನಲ್ಲಿ ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯ ರಾಜುವನ್ನು ಗುಂಡಿಕ್ಕಿ ಕೊಲ್ಲಲಾಗಿತ್ತು. ಪೋಲೀಸರಿಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದದ್ದನ್ನು ಮಾಡಿ ಪ್ರಾಸಿಕ್ಯೂಷನ್ ಕೇಸ್ ಬಲಹೀನವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಕೊಲೆಗಾರನ ಕುಲಾಸೆಯೂ ಆಯಿತು.

ಸಂಸೆ ಟೀ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಹೋರಾಟ

ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕಳಸ ಟೀ ಅಂಡ್ ಪ್ರೊಡ್ಯೂಸರ್ ಕಂಪನಿಗೆ ಸೇರಿದ ಗುಮ್ಮನಕಾಡು ಮತ್ತು ಸಂಸೆ ಟೀ ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರೂ ಸೇರಿದಂತೆ ನಾಲ್ವರು ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು 17.03.1980 ರಲ್ಲಿ ಕೆಲಸದಿಂದ ವಜಾ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ಇವರನ್ನು ಪುನರ್‍ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಬೇಡಿಕೆಗಾಗಿ 600 ಕಾರ್ಮಿಕರು 60 ದಿನಗಳ ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ನಡೆಸಿದರು. ಇದು ಆರ್ಥಿಕ ಬೇಡಿಕೆಗಾಗಿ ನಡೆದ ಮುಷ್ಕರವಾಗಿರದೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದುದರ ವಿರುದ್ಧ ಮತ್ತು ಕೆಲಸದ ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ ನಡೆದ ಹೋರಾಟವಾಗಿದ್ದು ರಾಜ್ಯದ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಚಳುವಳಿಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ದೀರ್ಘವಾದ ಮುಷ್ಕರ ಇದಾಗಿತ್ತು.

ಪ್ಲಾಂಟೇಶನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಾಯಕತ್ವ

ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರೊವಿನ್ಷಿಯಲ್ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಘದ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರಾಗಿ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ್ ಶಾಸಕರಾಗಿದ್ದ ಕೆ.ಎಸ್.ವಾಸನ್ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕೆ.ಎಸ್. ವಾಸನ್, ಬಿ.ವಿ.ಕಕ್ಕಿಲಾಯ, ಎಂ.ವಿ. ಭಾಸ್ಕರನ್, ಎಂ.ಸಿ.ನರಸಿಂಹನ್, ಪಿ.ರಾಮಚಂದ್ರರಾವ್, ಸಿ.ನಂಜುಂಡಪ್ಪ, ವಿ.ಸುಕುಮಾರ್, ಎ.ಕೆ.ವಿಶ್ವನಾಥ್, ರಾಘುಶೆಟ್ಟಿ ಕೃಷ್ಣಪ್ಪ, ಚಿನ್ನಪ್ಪ, ರಂತಹವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅದರಲ್ಲೂ ಸಿ.ನಂಜುಂಡಪ್ಪ ಅವರು 2-3 ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಮತ್ತು ವಿ.ಸುಕುಮಾರ್‍ರಂತಹ ನಾಯಕರು ಕಳೆದ 50 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಈ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಮುನ್ನೆಡೆಸಿರುವುದೇ ಒಂದು ಇತಿಹಾಸ. ಇಷ್ಟು ದೀರ್ಘ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಡುವೆ ಮತ್ತು ಹಾಸನ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ವರ್ಗದ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಸಲು ಇವರ ಪರಿಶ್ರಮ ಅಪಾರವಾದುದು. ಇಂತಹ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ಹಿರಿಯ ಕಾರ್ಮಿಕ ಮುಖಂಡರು ಪ್ರಮುಖರು. ಇವರೆಲ್ಲರ ಜೊತೆಗೆ ನೂರಾರು ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಹಾಗೂ ಸಾವಿರಾರು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಈ ಚಳುವಳಿಯೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡು ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಬಲ ಕಾರ್ಮಿಕ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಅವರು ಪಟ್ಟಿರುವ ಶ್ರಮ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹ.

ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್‍ನ ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ

ಕಾಫಿ ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಕ್ರಮೇಣ ಖಾಯಂ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಚಂಗುಲಿ (ಗುತ್ತಿಗೆ ಮತ್ತು ಸೀಸನ್‍ಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಬಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು) ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಇವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸದ ಭದ್ರತೆಯಾಗಲಿ ಮತ್ತು ಸವಲತ್ತುಗಳಾಗಲಿ ಇಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೇರಳ ತಮಿಳುನಾಡಿನಿಂದ ಬರುವ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದು ಅಸ್ಸಾಂ, ಪಶ್ಚಿಮಬಂಗಾಳ, ರಾಜಸ್ಥಾನ್ ರಾಜ್ಯಗಳ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯ ಗ್ರಾಮಗಳಿಂದ ಚಂಗುಲಿ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಇವರುಗಳು ಒಂದು ಕಡೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಬದಲಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಗ್ರಾಮಗಳಿಂದ ಬರುವ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಸಂಘಟಿಸುವ ವಿಶೇಷ ಗಮನ ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

ತೋಟಗಳು ಇರುವವರೆಗೂ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಬೇಕಾಗುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಧಾನ ಅವರಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಧಾನಗಳು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ನೀಡುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾಗಿವೆ. ಖಾಸಗಿ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಒಡೆತನದಿಂದ ತೋಟಗಳು ಕಂಪನಿಗಳ ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಿವೆ. ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಮಿಕರು ಇನ್ನೂ ಅತ್ಯಂತ ಹೀನಾಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಾರ್ಮಿಕರ ವಾಸಸ್ಥಳಗಳು ಹಂದಿಗೂಡಿಗಿಂತಲೂ ಕಡೆಯಾಗಿವೆ. ಅದೇ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮೇಸ್ತ್ರಿ, ಸೂಪರ್‍ವೈಸರ್, ಮ್ಯಾನೆಜರ್‍ಗಳ ಮನೆಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಸೌಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ಸುಸಜ್ಜಿತವಾಗಿವೆ. ಒಂದೇ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ವರ್ಗದ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಮಾಲೀಕ ವರ್ಗದ ಸ್ಥಿತಿಯ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರಣ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಟ್ಟಲಿಗೆ ರುಚಿಯಾದ ಕಾಫಿಯನ್ನೊ ಅಥವಾ ಟೀ ಅನ್ನೋ ನೀಡುವ ಹಿಂದೆ ಇರುವ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಶ್ರಮವನ್ನು ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುವಾಗ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಶ್ರಮ ಸಂಸ್ಕøತಿಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆ ಮೂಲಕ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಬದುಕು ಹಸನು ಮಾಡುವ ಚಳುವಳಿಗಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಎಚ್.ಆರ್. ನವೀನ್‍ಕುಮಾರ್

“ಮಾನ್ಯ ರವಿಶಂಕರ ಪ್ರಸಾದ್‍ರವರೇ, ನಿಮ್ಮ ಭಾಷೆ ಒಬ್ಬ ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಗೆ ತಕ್ಕುದಾಗಿದೆಯೇ?” ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಬೃಂದಾ ಕಾರಟ್ ಪ್ರಶ್ನೆ

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 Sunday, May 29, 2016

ಹಿಂದಿನ ವಾರ ‘ಪೋ ಮೋನೆ ಮೋದಿ’ (ಮನೆಗ್ಹೋಗು ಮಗನೇ) ಎಂಬ ಸಂದೇಶ ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯದಾದ್ಯಂತ ಅನುರಣನಗೊಂಡ ನಂತರ, ಕಳೆದ ವಾರ ಮೇ 19ರಂದು ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣಾ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಹತಾಶರಾದ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್-ಬಿಜೆಪಿ ಮಂದಿ ಹಲವೆಡೆ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದರು. ಈಗ ಕೇರಳದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ವೀಕರಿಸಿರುವ ಪಿಣರಾಯಿ ವಿಜಯನ್ ಅವರ ಊರು ಪಿಣರಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್‍ಡಿಎಫ್ ವಿಜಯ ರಾಲಿಯ ಮೇಲೆ ಎಸೆದ ಬಾಂಬಿಗೆ  ಸಿ.ವಿ. ರವೀಂದ್ರನ್ ಎಂಬ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಮಗ ಜಿಶಿನ್ ಮತ್ತು ಇತರ ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪೋಲೀಸರು ಎಫ್.ಐ.ಆರ್.ನಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿಸಿದ 18 ಮಂದಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ನವರು.

ಮಟ್ಟನೂರ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ರಾಲಿಯ ಮೇಲೆ ಎಸೆದ ಬಾಂಬಿನಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಕಾಸರಗೋಡು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕಾಂಙಂಗಾಡ್ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ಸಿಪಿಐ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಅವರ ವಿಜಯದ ಮೆರವಣಿಗೆಯ ಮೇಲ ನಡೆಸಿದ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ಹೊಸದಾಗಿ ಚುನಾಯಿತರಾದ ಇ. ಚಂದ್ರಶೇಖರನ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವರ ಕೈಮುರಿದು ಆಸ್ಪ್ರತೆಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಿದೆ.

ಬಿಜೆಪಿ ಗೆದ್ದ ಏಕೈಕ ಕ್ಷೇತ್ರ ನೆಮಂನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಕಚೇರಿಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ.

ಆದರೂ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಬಿಜೆಪಿಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಕೇಂದ್ರ ಸಮಿತಿ ಕಚೇರಿ ಮುಂದೆ ಬಿಜೆಪಿ ಮಂದಿ ಧಾಂಧಲೆ ನಡೆಸಿದರು. ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿ ರವಿಶಂಕರ್ ಪ್ರಸಾದ್ ಅವರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಟೆಲಿವಿಶನ್‍ನಲ್ಲಿ ಬೆದರಿಸಿದರು-”ನಾವು ಅವರನ್ನು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸುತ್ತೇವೆ, ಭಾರತವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿರುವುದು ಬಿಜೆಪಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು”!

ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಪೊಲಿಟ್‍ಬ್ಯುರೊ ಸದಸ್ಯೆ ಬೃಂದಾ ಕಾರಟ್ “ನಿಮ್ಮ ಭಾಷೆ ಒಬ್ಬ ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಗೆ ತಕ್ಕುದಾಗಿದೆಯೇ?” ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ.
“ಪ್ರಿಯ ಶ್ರೀಯುತ ರವಿಶಂಕರ್ ಪ್ರಸಾದ್ ಅವರೇ, ಒಬ್ಬ  ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಯಂತೆ ಮಾತಾಡಿ, ಒಬ್ಬ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಶಾಖೆಯ ಸದಸ್ಯನಂತಲ್ಲ. ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ಕೇಂದ್ರ ಕಚೇರಿ ಎದುರು ಮತಪ್ರದರ್ಶನ ಏರ್ಪಡಿಸುವ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮಂದಿ ಧಾಂಧಲೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಮೊದಲು ಸತ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಿ” ಎಂದು ಅವರು ಈ ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಮಾತು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಎರಡು ವಿರುದ್ಧ ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದವರಂತೆ ಕಾಣುವ ಹಿರಿಯ ಮುಖಂಡರು, ಒಂದೆಡೆ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್-ಬಿಜೆಪಿ ಕೂಟದ  ರವಿಶಂಕರ ಪ್ರಸಾದ್ ಮತ್ತು ಅತ್ತ ಬಂಗಾಲದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ತೃಣಮೂಲ ಕ್ಯಾಂಗ್ರೆಸಿನ ಮುಖ್ಯಸ್ಥೆ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ವಿರೋಧಿ ದನಿಗಳನ್ನು ಹಿಂಸಾಚಾರದಿಂದ ಅಡಗಿಸುವ ತಂಡದೊಳಕ್ಕೆ ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದೊಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಗತಿ,  ಗೆಲ್ಲಲಿ, ಸೋಲಲಿ, ನಾವೇ  ಪರಮಪ್ರಭುಗಳು ಎಂಬುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂಬುದು ಅವರ ಆಟದ ಹೆಸರು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬೃಂದಾ ಕಾರಟ್.

ಇಲ್ಲಿ ಜನರು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದವರ ಹತಾಶೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ನಡೆದರೆ, ಅತ್ತ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಜೇತರ ಅಟಾಟೋಪ ನಡೆದಿದೆ. ದೇಶವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಮೆರೆಯುವ  ಪಕ್ಷದ ಪ್ರಮುಖ ರಾಜ್ಯ ಮುಖಂಡರೂ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರ ಕಲಾವಿದೆಯೂ ಆದ ರೂಪಾ ಗಂಗೂಲಿಯವರ ಕಾರಿನ ಮೇಲೆಯೇ ಟಿಎಂಸಿ ಗೂಂಡಾಗಳು ದಾಳಿ ಮಾಡಿದರೂ ಆ ಬಗ್ಗೆ ಈ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಲೀ, ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿರುವ ಬೇರಾವ ಅವರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮುಖಂಡರೇ ಆಗಲಿ ತುಟಿ ಪಿಟಕ್ಕೆನ್ನಲಿಲ್ಲ ಏಕೆ, ಏಕೆಂದರೆ ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ ಬೆಂಬಲ ಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು  ಬೃಂದಾ ಕಾರಟ್ ನೆನಪಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಇದರ ಹಿಂದೆ ಇನ್ನೂ ಆಳವಾದ ಸಂಗತಿ ಇದೆ, ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಶಾಹಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ತುಚ್ಛೀಕಾರ ಈ ಎರಡು ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಉನ್ನತ ಮುಖಂಡರನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಸೆಯುವ ಸಂಗತಿ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಬಹುಶಃ ಎರಡು ವಿರುದ್ಧ ರಾಜಕೀಯ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದವರಂತೆ ಕಾಣುವ ಹಿರಿಯ ಮುಖಂಡರು, ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ವಿರೋಧಿ ದನಿಗಳನ್ನು ಹಿಂಸಾಚಾರದಿಂದ ಅಡಗಿಸುವ ತಂಡದೊಳಕ್ಕೆ ಜಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಗತಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬೃಂದಾ ಕಾರಟ್.

ದಿವ್ಯಾಂಗಜನ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಬದಲಾವಣೆ ಬೇಡ, ದೈವತ್ವದ ಅನುಗ್ರಹ ಬೇಡ

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 Sunday, May 29, 2016

ಸಮಾನ ಹಕ್ಕುಳ್ಳವರು ಎಂಬ ಘನತೆಯ ಬದುಕಿನ ಮಾನ್ಯತೆ ಬೇಕು
ಪ್ರಧಾನಿಗಳಿಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಕಲಾಂಗರ ಹಕ್ಕುಗಳ ವೇದಿಕೆಯ ಆಗ್ರಹ

ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಡಿಸೆಂಬರ್ 27 ರ ‘ಮನ್ ಕೀ ಬಾತ್’ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ವಿಕಲಾಂಗ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ‘ದಿವ್ಯಾಂಗ’ರು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರಲ್ಲಿ ‘ದೈವತ್ವ’ ಇದೆ ಎಂದಿದ್ದರು. ಮೂಲ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಮಾತಿನ ಮಂಟದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿ ತೇಲಿಸಿ ಬಿಡುವವರಿಗೆ ಇದು ಒಂದು ಹೊಸ ಅವಕಾಶವಾಗಿ ಕಂಡಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ‘ದಿವ್ಯಾಂಗ’ದ ಮಂತ್ರವನ್ನೇ ಪಠಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಕಲಾಂಗರ ಹಕ್ಕುಗಳ ವೇದಿಕೆ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಅಂಗವಿಕಲತೆ ದೈವದತ್ತ ಕೊಡುಗೆ ಅಲ್ಲ, ದೈವತ್ವವನ್ನು ಆರೋಪಿಸುವುದರಿಂದ ಹೊಸ ಮಿಥ್ಯೆಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತವೆಯೇ ಹೊರತು ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾಜ ಹಚ್ಚಿರುವ ಕಳಂಕ, ತೋರುತ್ತಿರುವ ಪಕ್ಷಪಾತದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅವರಿಗೆ ನಿಜವಾಗಿ ಬೇಕಿರುವುದು ದೈವತ್ವವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುವ ಕರುಣೆಯಲ್ಲ, ಸಮಾನ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ನಾಗರಿಕರೆಂಬ ಮಾನ್ಯತೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಇಂತಹ ಅನುಗ್ರಹದ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಕೆಗೆ ತರಬೇಡಿ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಿತ್ತು. ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಇತರ ಹಲವು ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಈ ಪದಬಳಕೆಗೆ ಆಕ್ಷೇಪವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದವು.

ಆದರೂ ಮೇ 17ರಂದು ‘ಅಂವಿಕಲತೆಯಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಸಬಲೀಕರಣದ ಇಲಾಖೆ’ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ‘ಅಂವಿಕಲತೆಯಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಸಬಲೀಕರಣದ ಇಲಾಖೆ(ದಿವ್ಯಾಂಗಜನ)’ ಎಂದು ಬದಲಿಸುವ ನೋಟಿಫಿಕೇಶನ್ ಮೇ 17ರಂದು ಹೊರ ಬಿದ್ದಿದೆ. ಇದನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿರುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಕಲಾಂಗರ ಹಕ್ಕುಗಳ ವೇದಿಕೆ ಮೇ 25ರಂದು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಅವರಿಗೆ ನೆನಪಿಸುತ್ತ ಈ ನೋಟಿಫಿಕೇಶನನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಆಗ್ರಹಿಸಿದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 date: Sunday, May 29, 2016

ಕರ್ನಾಟಕದ 14 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಸೂಚ್ಯಂಕವು 0.5ಕ್ಕಿಂತ ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದು ಮುಂದುವರಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಉಳಿದ 16 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಸೂಚ್ಯಂಕ 0.5ಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದು ಹಿಂದುಳಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿವೆ. ಮುಂದುವರಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೈಕಿ 12 ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದರೆ 2 ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಹಿಂದುಳಿದ 16 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೈಕಿ 5 ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದರೆ 11 ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿಯೂ ದಲಿತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕದ ಮೌಲ್ಯ 0.3 ಮೀರಿಲ್ಲ. ಈ ಸೂಚ್ಯಂಕದಲ್ಲಿ 1.00 ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪೂರ್ಣ ಮೌಲ್ಯವಾದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಮೌಲ್ಯವು ದಲಿತರ ಬದುಕಿನ ದುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಕರ್ನಾಟಕವು ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ 30 ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳು ಜಿಲ್ಲೆ ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚಿಗಳಾದ ಸಾಕ್ಷರತೆ, ಆರೋಗ್ಯ, ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ, ಮಕ್ಕಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ಲಿಂಗ ಅಸಮಾನತೆ ಮುಂತಾದ ಸಂಗತಿಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಯಾವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ವರದಿಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವಂತಾಗಬೇಕು. ಈ ವರದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಇವುಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಜನ ಚಳುವಳಿಗಳು ಸರಕಾರದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನೀತಿಗಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ, ವಿಮರ್ಶೆಗೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

‘ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿನ ಶಿಶು ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣ ಸೋಮಾಲಿಯಾಕ್ಕಿಂತ ಅಧಿಕವಾಗಿದೆ’ ಎಂಬ ಒಂದು ಹೇಳಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇಂದು ದೇಶಾದ್ಯಂತ ತೀವ್ರ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಎರಡು ಸಂಗತಿಗಳಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಶಿಶು ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣ ಅನ್ನುವ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸಂಗತಿಯು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಇದೊಂದು ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಉತ್ತಮ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುವ ಕೇರಳವನ್ನು ಸೋಮಾಲಿಯಾಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದು ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಯಾವುದೇ ಸೂಚಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುವ ಕೇರಳವನ್ನು ಮೀರಿಸುವುದು ಗುಜರಾತನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ದೇಶದ ಯಾವ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಏನೇ ಆಗಲಿ ಮೇಲಿನ ಹೇಳಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಇಂದು ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯ ಬಗೆಗಿನ ಚರ್ಚೆ ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಬಂದಿದೆ. ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕುರಿತಂತೆ ಚರ್ಚಿಸುವುದು ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವೊಂದು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಮೂವತ್ತು ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿಯು ಕರ್ನಾಟಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ವರದಿಗಳು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತವೆ.

ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಮಹತ್ವ

ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯ ಆಗಮನದೊಂದಿಗೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಕುರಿತ ಚರ್ಚೆಯ ವಿನ್ಯಾಸ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಲಾಗಾಯ್ತಿನಿಂದ ವರಮಾನದ ಏರಿಕೆಗೆ(ಜಿಡಿಪಿ) ಸಂವಾದಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಹಣಕಾಸು ಮಂತ್ರಿಯವರು ಜಿಡಿಪಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯಸನದಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯ ರೂವಾರಿಗಳಾದ ಮೆಹಬೂಬ್ ಉಲ್ ಹಕ್ ಮತ್ತು ಅಮತ್ರ್ಯ ಸೆನ್ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದಂತೆ ವರಮಾನವೇ ಜನರ ಬದುಕಿನ ಮೊತ್ತವಲ್ಲ. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಜನರ ಬದುಕಿನ ಸಮೃದ್ಧತೆ ಉತ್ತಮವಾಗುವುದು ಮುಖ್ಯವೇ ವಿನಾ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಸಮೃದ್ಧತೆಯು ಉತ್ತಮವಾಗುವುದಲ್ಲ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ವರಮಾನದ ಏರಿಕೆಯೇ ಅಂತಿಮ ಗಂತವ್ಯವಲ್ಲ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ವರಮಾನದಲ್ಲಿ ಏರಿಕೆ ಮುಖ್ಯ. ಆದರೇ ಅದೇ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲ.

ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ವರಮಾನದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಬಳ್ಳಾರಿ ಜಿಲ್ಲೆಯು ರಾಜ್ಯದ 30 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೈಕಿ ಜೀವನಾಧಾರ(ವರಮಾನ, ಉತ್ಪಾದನೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂಗತಿಗಳ ಸಂಯುಕ್ತ ಸೂಚಿ) ಸೂಚಿಯಲ್ಲಿ 11ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ಸೂಚಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಅದರ ಸ್ಥಾನ ಕ್ರಮವಾಗಿ 26 ಮತ್ತು 28. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಯು ಜೀವನಾಧಾರದಲ್ಲಿ 15ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಕ್ರಮವಾಗಿ 9 ಮತ್ತು 4ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ.  ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯು ಜೀವನಾಧಾರದಲ್ಲಿ 5ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ಸೂಚಿಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಸ್ಥಾನ ಕ್ರಮವಾಗಿ 21 ಮತ್ತು 20. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯು ಜೀವನಾಧರ ಸೂಚಿಯಲ್ಲಿ 14ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ 12ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯದಲ್ಲಿ 6ನೆಯ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ.

ಇವೆಲ್ಲ ಏನನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ? ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ವರಮಾನ, ಉತ್ಪಾದನೆ, ಬಂಡವಾಳ ಮುಂತಾದವು ‘ಸಾಧನ’ಗಳೇ ವಿನಾ ಅವೇ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಜನರು, ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಜನರ ಬದುಕು ಮುಖ್ಯ. ಜನರ ಬದುಕು ಸಮೃದ್ಧವಾಗ ಬೇಕಾದರೆ ವರಮಾನದ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರ ಸಂಸ್ಕøತಿ, ಆರೋಗ್ಯ, ಮಹಿಳೆಯರ ಬದುಕಿನ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ಲಭ್ಯತೆ, ಆಹಾರ, ವಸತಿ ಮುಂತಾದವು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಅನ್ನುವುದು ಜನರು ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾದ ಒಂದು ಸಂಗತಿ. ಅದು ಕೇವಲ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳ ಕೋಶವಲ್ಲ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಜನರ ಧಾರಣ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಉತ್ತಮವಾಗಿರಬೇಕು. ಜನರ ಧಾರಣಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯವು ವರಮಾನವನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ, ಆಹಾರ, ಪರಿಸರ ಸಮತೋಲನ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿದೆ.

ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ದಿಯಲ್ಲಿನ ಸಾಧನೆ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೇರಳದ ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದರ ತಲಾ ವರಮಾನವು ಹರಿಯಾಣ, ಪಂಜಾಬ್, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮುಂತಾದ ‘ಮುಂದುವರಿದ’ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿನ ತಲಾ ವರಮಾನಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಆದರೆ ಆರೋಗ್ಯ(ಜೀವನಾಯುಷ್ಯ, ಶಿಶು ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣ, ತಾಯಂದಿರ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೂಚಿಗಳು), ಶಿಕ್ಷಣ(ಸಾಕ್ಷರತಾ ಪ್ರಮಾಣ, ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲಾ ದಾಖಲಾತಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಸೂಚಿಗಳು), ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ, ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯ ಮುಂತಾದ ಸೂಚಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೇರಳವು ಅತ್ಯಂತ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಕೇರಳದ ಈ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸಾಧನೆ ಈವತ್ತಿನ ಸಂಗತಿಯಲ್ಲ. ಅದು ಕಳೆದ ಮೂರು ದಶಕಗಳಿಂದ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ‘ಕೇರಳ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಮಾದರಿ’ಯು ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ಚರ್ಚೆಗೆ ಗ್ರಾಸವಾಗಿದೆ. ಅತ್ಯಂತ ದುರದೃಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ವರಮಾನದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿರುವ ಗುಜರಾತ್ ಮಾದರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆಯೇ ವಿನಾ ಜನರ ಬದುಕುನ್ನು ಸಮೃದ್ಧಗೊಳಿಸಿರುವ ಕೇರಳ ಸಾಧನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಸಾಧನೆ

ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕವು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಮಗತಿ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿದೆ. ಅದು ಹರಿಯಾಣ, ಪಂಜಾಬ್, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮುಂತಾದ ರಾಜ್ಯಗಳಂತೆ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂದುವರಿದ ರಾಜ್ಯವೂ ಅಲ್ಲ ಅಥವಾ ಬಿಹಾರ, ಜಾರ್ಖಂಡ, ಒರಿಸ್ಸಾ, ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಂತೆ ಅತ್ಯಂತ ಹಿಂದುಳಿದ ರಾಜ್ಯವೂ ಅಲ್ಲ. ಅದರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಮಧ್ಯಮಗತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಎದ್ಧು ಕಾಣುವ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಅಸಮಾನತೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ 14 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ಸೂಚ್ಯಂಕವು 0.5ಕ್ಕಿಂತ ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದು ಮುಂದುವರಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಉಳಿದ 16 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಸೂಚ್ಯಂಕ 0.5ಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದು ಹಿಂದುಳಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿವೆ. ಮುಂದುವರಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೈಕಿ 12 ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದರೆ 2 ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಹಿಂದುಳಿದ 16 ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಪೈಕಿ 5 ದಕ್ಷಿಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದರೆ 11 ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಕಲಬುರಗಿ ವಿಭಾಗದ ಎಲ್ಲ ಆರು ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕೊಪ್ಪಳ, ಯಾದಗೀರ್ ಮತ್ತು ರಾಯಚೂರು ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕ 0.3ಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಮೂರು ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಕ್ರಮವಾಗಿ 28, 29 ಮತ್ತು 30ನೆಯ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರ, ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಉಡಪಿ ಜಿಲ್ಲೆಗಳು ಕ್ರಮವಾಗಿ 0.928, 0.691 ಮತ್ತು 0.675 ಸೂಚ್ಯಂಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಮೊದಲ ಮೂರು ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿವೆ.

ಲಿಂಗ ಅಸಮಾನತೆ ಸೂಚ್ಯಂಕ

ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಗಳ ನಡುವಿನ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಭಿನ್ನತೆಯೆಂದರೆ ಮೊದಲನೆಯದು ಲಿಂಗ ನಿರಪೇಕ್ಷವಾಗಿದ್ದರೆ ಎರಡನೆಯದು ಲಿಂಗ ಸ್ಪಂದಿ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಗಿದೆ. ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಕೇವಲ ಅನುಭೋಗಿಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಸೋದಾಹರಣವಾಗಿ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿತು. ವಿಶ್ವಬ್ಯಾಂಕು ತನ್ನ 2012ನೆಯ ವಿಶ್ವ ಅಭಿವೃದ್ದಿ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ‘ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಎಕನಾಮಿಕ್ಸ್’ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿತು. ಮಹಿಳೆಯರು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಮನೆವಾರ್ತೆ, ಸ್ವಂತ ಹೊಲ-ಗದ್ದೆ-ತೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡುವ ದುಡಿಮೆ ಮುಂತಾದವು ಕೂಡ ಉತ್ಪಾದನೆ ಚಟುವಟಿಕೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕೆಂದು ಅಮತ್ರ್ಯ ಸೆನ್ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಅನೇಕ ಬಗೆಯ ಅಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅವರ ಕರ್ತೃತ್ವಶಕ್ತಿಯು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಲಭಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದ ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿವೆ. ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಅಪೌಷ್ಟಿಕತೆ-ಅನಿಮಿಯಾ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಮಾಪನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಅತ್ಯಂತ ದುರದೃಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಲಿಂಗ ಅಸಮಾನತೆಯು ಹಿಂದುಳಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರಿಗೆ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿಗಿಂತ ಅಧಿಕವಾಗಿದೆ. ಹಿಂದುಳಿದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿಮೆ ವರ್ಗದಲ್ಲಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರ ಪ್ರಮಾಣವೂ ಅಧಿಕ. ಈ ವರದಿಗಳು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ತಾರತಮ್ಯ, ಅಸಮಾನತೆ, ಶೋಷಣೆ ಬಗ್ಗೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುತ್ತವೆ. ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸರಿಸುಮಾರು ಶೇ50ರಷ್ಟಿರುವ, ಮತದಾರರಲ್ಲಿ ಶೇ50ರಷ್ಟಿರುವ ಮತ್ತು ದುಡಿಮೆಗಾರರಲ್ಲಿ ಶೇ35ರಷ್ಟಿರುವ ಮಹಿಳೆಯರ ಪಾತ್ರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿದೆ.

ದಲಿತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕ

ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ದಲಿತರ ಅಭಿವೃದ್ದಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಡಾ. ಎಂ. ಚಂದ್ರ ಪೂಜಾರಿ ಅವರು ರೂಪಿಸಿರುವ ದಲಿತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕವನ್ನು ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿ ಮಾಪನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ಸೂಚ್ಯಂಕಕ್ಕೆ ಆನುಷಂಗಿಕ ದತ್ತಾಂಶಗಳು ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲದುದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗ್ರಾಮವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು 50 ದಲಿತ ಕುಟುಂಬ ಘಟಕಗಳನ್ನು ಸಮೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ ದತ್ತಾಂಶದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ 30 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಿಗೆ ದಲಿತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕವನ್ನು ಅಳತೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ಪ್ರಕಾರ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಸದರಿ ಸೂಚ್ಯಂಕದ ಮೌಲ್ಯ 0.3 ಮೀರಿಲ್ಲ. ಈ ಸೂಚ್ಯಂಕದಲ್ಲಿ 1.00 ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪೂರ್ಣ ಮೌಲ್ಯವಾದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಮೌಲ್ಯವು ದಲಿತರ ಬದುಕಿನ ದುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳ ಮಹತ್ವದ ಕೊಡುಗೆ ಇದಾಗಿದೆ. ಸೂಚ್ಯಂಕ ಮೌಲ್ಯ 0.3 ಅನ್ನುವುದು ಒಂದು ಅಖಂಡ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ವರದಿಗಳಲ್ಲಿ ದಲಿತರು ಯಾವ ಯಾವ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟು ದುಸ್ಥಿತಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ಸೂಚ್ಯಂಕವು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ದಲಿತರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನೀತಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ. ದಲಿತರ ಹಿಂದುಳಿದಿರುವಿಕೆಯ ಮೂಲದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾರತಮ್ಯದ ಪಾತ್ರ ಆಯಕಟ್ಟಿನದಾಗಿದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾರತಮ್ಯ ಅನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲದೇ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ದಲಿತರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯು ಉಳಿದವರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗೆ ಸಮನಾಗಿರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ಸಾಕ್ಷರತಾ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇ75ರಷ್ಟಿದ್ದರೆ ದಲಿತರ ಸಾಕ್ಷರತಾ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇ 55ರಷ್ಟಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಶೇ20ರಷ್ಟು ಅಂತರವು ತಾರತಮ್ಯದ ಮಾಪನವಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ತೊಡೆದು ಹಾಕುವುದು ನಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ದಲಿತರ ದುಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿವಾರಿಸುವುದು ಕಷ್ಟದಾಯಕವಾಗುತ್ತದೆ.

ಒಟ್ಟಾರೆ ಕರ್ನಾಟಕವು ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ 30 ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳು ಜಿಲ್ಲೆ ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚಿಗಳಾದ ಸಾಕ್ಷರತೆ, ಆರೋಗ್ಯ, ಆಹಾರ ಭದ್ರತೆ, ಮಕ್ಕಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ಲಿಂಗ ಅಸಮಾನತೆ ಮುಂತಾದ ಸಂಗತಿಗಳ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ಯಾವ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ವರದಿಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರೂಪಿಸುವಂತಾಗಬೇಕು. ಈ ವರದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಅತ್ಯಂತ ದುರದೃಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಅವು ಪ್ರಕಟವಾಗಿವೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿಯಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರವು ಸದರಿ ವರದಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಜಿಲ್ಲಾ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಗಾರಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿ ಜನರಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಅನ್ನುವುದು ವರಮಾನವನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಜನರ ಧಾರಣಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಸಂಗತಿ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ವರದಿಗಳು ಕೇವಲ ಪ್ರಕಟವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸುವಾಗ ಬಳಸಬೇಕು. ಇವುಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಜನ ಚಳುವಳಿಗಳು ಸರಕಾರದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನೀತಿಗಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ, ವಿಮರ್ಶೆಗೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಮೋದಿ ಅವರ ‘ಸೋಮಾಲಿಯಾ’ ಕಮೆಂಟಿನಿಂದ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯ ಬಗೆಗಿನ ಚರ್ಚೆ ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಬಂದಿದೆ. ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವೊಂದು ತನ್ನ ಎಲ್ಲ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಮತ್ತು ತಾಲ್ಲೂಕುಗಳ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸೂಚ್ಯಂಕಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಮೂವತ್ತು ಜಿಲ್ಲಾ ಮಾನವ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ವರದಿಗಳನ್ನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿಯು ಕರ್ನಾಟಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ವರದಿಗಳು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತವೆ.

ಇದು ಕೆಳಕಂಡ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರಕಾರದ ಯೋಜನಾ ವಿಭಾಗದ ವೆಬ್ ತಾಣದಲ್ಲಿ ದೊರೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಇವನ್ನು ಡೌನ್ ಲೋಡ್ ಮಾಡಬಹುದು
http://planning.kar.nic.in/hdr-karnataka.html

ಪ್ರೊ. ಟಿ.ಆರ್. ಚಂದ್ರಶೇಖರ

‘ಮೇಕ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ’ ನಡುವೆಯೇ ಭಾರತದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸ್ಥಗಿತತೆ-ಏಕೆ?

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 date: Sunday, May 29, 2016

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪ್ರಕಟವಾದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸೂಚ್ಯಂಕದ ಪ್ರಕಾರ 2015-16ರಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಲಯದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರವು ಶೇ.2.4ರಷ್ಟು ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ. ಇದು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆದದ್ದಲ್ಲ. ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಹಗೆ ಸಾಧಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಕುಸಿದಿದೆ. ಉದಾರೀಕರಣದ ಇಡೀ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿಧಾನ ಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಈಗ ಸ್ಥಗಿತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಉದಾರೀಕರಣದ ಹಿಂದಿನ ದಶಕದಲ್ಲಿ (ಅಂದರೆ, 1980-81 ಮತ್ತು 1990-91ರ ನಡುವೆ) ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಶೇ.7.83 ಇತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ 1990-91 ರಿಂದ 2011-12ರವರೆಗಿನ 21 ವರ್ಷಗಳ ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ (ಅಂದರೆ, ಈಗಿನ ಸ್ಥಗಿತತೆಯ ಆರಂಭಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲಿನ ಅವಧಿ) ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಶೇ.6.28ರಷ್ಟಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ, ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆ ನಿಧಾನ ಗತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.

ಉದಾರೀಕರಣದ ಮುಂಚಿನ ಅವಧಿ, ಅಂದರೆ, ಸರ್ಕಾರವು ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ (1950-51ರಿಂದ 1990-91ರವರೆಗಿನ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳು) ಕೈಗಾರಿಕಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಶೇ.6.32ರಷ್ಟಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ, ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಶೇ.6.28ರಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಂದರೆ, ಉದಾರೀಕರಣದ ಪರಿಣಾಮ ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ.

ಮೂಗಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುವ ಮೂಗುತಿ

ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಅದರ ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ದರವೂ ಇಳಿದಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಹಿಂದಿದ್ದ ನಿಯಂತ್ರಣ ನೀತಿಯ ಅವಧಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಎಲ್ಲಾ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರವೂ ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಉದಾರೀಕರಣ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸು ತ್ತಿರುವುರಿಂದಾಗಿಯೇ ಜಿಡಿಪಿ ಬಹಳ ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಕಹಳೆ ಸದ್ದಿನ ಕೀರ್ತಿ ಏಕಮಾತ್ರವಾಗಿ ಸೇವಾ ವಲಯಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಬೇಳವಣಿಗೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಸೇವಾ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ.

ಆದರೆ, ಸೇವಾ ವಲಯವನ್ನು ಜಿಡಿಪಿಯ ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಗ್ಗೆಯೇ ವಾದ-ವಿವಾದಗಳಿವೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಸೇವಾ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುವ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿವೆ. ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯ ಮೂಲಕ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಬಹುದು.

ಒಂದು ತೀರ ಸರಳ ಆರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 100 ಯೂನಿಟ್ ಜೋಳ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಏನನ್ನೂ ಬೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಅದರಲ್ಲಿ ಜಮೀನ್ದಾರನ ಪಾಲು 50 ಯೂನಿಟ್. ತನಗೆ ದೊರೆತ ಆ 50 ಯೂನಿಟ್ ಪಾಲಿನಲ್ಲಿ ಆ ಜಮೀನ್ದಾರ ಏನನ್ನೂ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಬಳಕೆಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ರೈತರನ್ನು ಬೆದರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ 50 ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು ಸಾಕಲು ಆ 50 ಯೂನಿಟ್‍ಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಈಗ ಆ ಆರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಜಿಡಿಪಿಯ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಲಾಗಿ ಅದು 150 ಆಗುತ್ತದೆ- ಜೋಳದ ಉತ್ಪಾದನೆಯಿಂದ 100 ಮತ್ತು ಸೇವಾಕ್ಷೇತ್ರದ ಉತ್ಪತ್ತಿ 50 (ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದು ಯೂನಿಟ್‍ನಂತೆ 50 ಗೂಂಡಾಗಳ ಸಂಬಳ).
ಈ ಉದಾಹರಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿ ನೋಡೋಣ. ಈಗ, ರೈತರು ಬೆಳೆದ 100 ಯೂನಿಟ್ ಜೋಳದಲ್ಲಿ, ಜಮೀನ್ದಾರ 70 ಯೂನಿಟ್ ಪಾಲು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಗೂಂಡಾಗಳಿಗೆ ತಲಾ 1.4 ಯೂನಿಟ್ ಸಂಬಳ (1.4*50=70)ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಈಗ ಜಿಡಿಪಿಯು 150ರ ಬದಲಿಗೆ 170 ಆಗುತ್ತದೆ! ಈ ವಿದ್ಯಮಾನವನ್ನು ಬೇರೆ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಮಿಗುತಾಯದ ಮೇಲೆ ಬದುಕುತ್ತಿರುವವನೂ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವನೆಂಬ ಊಹೆಯ ಜೊತೆಗೆ ನೈಜ ಉತ್ಪಾದಕನ(ರೈತ) ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿದ ಶೋಷಣೆಯೂ ಜಿಡಿಪಿಯ ಹೆಚ್ಚಳದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಸೇವಾ ವಲಯದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಇಂತಹ ಅಸಂಬದ್ಧತೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಹಿಂದಿನ ಸೋವಿಯತ್ ಒಕ್ಕೂಟ ಮತ್ತು ಇತರ ಸಮಾಜವಾದಿ ದೇಶಗಳು ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವರಮಾನದ ಅಂದಾಜಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಜಿಡಿಪಿ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಲು ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ಮಾತ್ತ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ರೀತಿಯ ಅಳತೆಯಲ್ಲಿ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ನಿಯಂತ್ರಣ ನೀತಿಯ ಅವಧಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ, ಉದಾರೀಕರಣದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಜಿಡಿಪಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಿಂದಿನ ಮತ್ತು ಇಂದಿನ ಸ್ಥಗಿತತೆಯ ವ್ಯತ್ಯಾಸ 

ಈ ವರೆಗಿನ ಜಿಡಿಪಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತೊ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿತ್ತೊ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ ಈಗ ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ಥಗಿತವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸ್ಥಗಿತತೆ ಹೊಸದಲ್ಲ. ಹಿಂದೆಯೂ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಹಿಂದಿನ ಸ್ಥಗಿತತೆಗೂ ಮತ್ತು ಪ್ರಸಕ್ತ ಸ್ಥಗಿತತೆಗೂ ಒಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಕೆಯಾದ ಕಾರಣದಿಂದ ಅರುವತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸ್ಥಗಿತತೆ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಬರಗಾಲವೂ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು.

ನಿಯಂತ್ರಣ ನೀತಿಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಏರಿಳಿತಗಳಿಗೂ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಏರಿಳಿತಗಳಿಗೂ ಸಂಬಂಧವಿತ್ತು. ಫಸಲು ಕಡಿಮೆಯಾದ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ರೈತರ ವರಮಾನ ಇಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಳ್ಳುವವರು ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಲೆ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ, ಉತ್ಪಾದಕರು ಮತ್ತು ಬಳಕೆದಾರರು ಇಬ್ಬರ ಬಳಿಯೂ ಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮತ್ತು ವೇತನದಾರರಿಗೆ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ, ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಹಣದುಬ್ಬರವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ಖರ್ಚುಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ, ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪತ್ತಿಯ ಮೇಲಿನ ಬೇಡಿಕೆಗಳಿಗೂ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ವಲಯದ ಆಗು ಹೋಗುಗಳಿಗೂ ನೇರ ಸಂಬಂಧವಿತ್ತು.

ಆದರೆ, ಈಗ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೇ ಬೇರೆ. ಪ್ರಸಕ್ತ ಸ್ಥಗಿತತೆ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆ ಕಡಿಮೆಯಾದ ಕಾರಣದಿಂದ ಉಂಟಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅಂಶ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ. 2011-12 ಮತ್ತು 2013-14ರ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪಾದನೆ ಉತ್ತಮವಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ, ನಂತರದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಅದರ ಬದಲಿಗೆ ನಗಣ್ಯ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಮಟ್ಟದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ, ಹಿಂದೆ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪತ್ತಿಯನ್ನು ಜನರು ಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯು ಕೃಷಿ ವಲಯದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿಸಿತ್ತು. ಈಗ ಅಂತಹ ಅವಲಂಬನೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನೇ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಕೃಷಿ ಉತ್ಪತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿಸಿದ್ದ ಆಂತರಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯು ಈಗ ಮೇಲ್ವರ್ಗಗಳ ಮಂದಿಯ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ರಫ್ತಿನ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ. ಜಾಗತಿಕ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯು ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಈ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಈಗ ಹೊಡೆತ ಬಿದ್ದಿದೆ. ನಿಯಂತ್ರಣ ಕಾಲದಲ್ಲಿದ್ದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಂತಲ್ಲದೆ ಭಾರತದ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಈಗ ವಿಶ್ವ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ಏಕೀಕರಣಗೊಂಡಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಭಾರತದ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸ್ಥಗಿತತೆಯ ಬಗೆಗಿನ ವಿವರಣೆಯು ವಿಶ್ವ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಸ್ಥಿತಿ-ಗತಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಹದಗೆಡುತ್ತಿರುವ ಕೈಗಾರಿಕಾ ವಲಯ

ಮುಖ್ಯ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ವಲಯದ (core sector) ಬೆಳವಣಿಗೆ ದರ ಶೇ.6.4 ಮಟ್ಟ ತಲುಪಿರುವುದು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಚೇತರಿಕೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿರುವ ಸೂಚನೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಜೋರಾಗಿ ವರದಿಮಾಡಿದ್ದವು. ಆದರೆ, ನಂತರ ಹೊರಬಂದ ಮಾರ್ಚ್ 2016ರ ಒಟ್ಟಾರೆ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸೂಚ್ಯಂಕವು ಶೇ. 0.05 ಬೆಳವಣಿಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಚೇತರಿಕೆಯ ಬದಲು, ಇತರ ವಲಯಗಳು ಕುಗ್ಗುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಖ್ಯ ವಲಯದ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ (core sector) ಬಹುಪಾಲು ಒಡೆತನ ಸರ್ಕಾರದ ಬಳಿ ಇದೆ ಮತ್ತು ಇತರ ವಲಯವು (non-core sector) ಖಾಸಗಿಯವರ ಬಳಿ ಇದೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಈ ಕುಗ್ಗುವಿಕೆ ಖಾಸಗಿ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಬಹಳವಾಗಿ ತಟ್ಟಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದು ಖಾಸಗಿಯವರು ತಮ್ಮ ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ತಡೆ ಹಿಡಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ (ಸರಕುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಯಂತ್ರಗಳು-capital goods)ಉತ್ಪಾದನೆ ತಗ್ಗುತ್ತದೆ.ಇದು, ಬರಲಿರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಕ್ಷೇತ್ರ ಹದಗೆಡುವುದರ ಸೂಚನೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ (capital goods) ಉತ್ಪಾದನೆ ಶೇ.9.5ರಷ್ಟು ತಗ್ಗಿದೆ ಎಂದು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸೂಚ್ಯಂಕ (ಮಾರ್ಚ್ 2016) ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು ತಯಾರಿಕೆಗಳು ಶೇ.1.2ರಷ್ಟು ಕುಸಿದಿವೆ. ಎಪ್ರಿಲ್ 2016ರಲ್ಲಿ ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆ ಶೇ.15.4ರಷ್ಟು ಕುಗ್ಗಿರುವುದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಗಂಭೀರತೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲೂ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ವಿದ್ಯಮಾನವು ಅದರ ಗುರುತಿನ ಚಿನ್ಹೆಯಾಗಿದೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮಂದಗತಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಬಳಕೆಯ ಸರಕುಗಳ (consumer goods) ಉತ್ಪತ್ತಿಯು ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪತ್ತಿಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ವಿದ್ಯಮಾನವನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಬಹುದು: ಬಳಕೆಯ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನಾ ವಲಯದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಸೊನ್ನೆ ಎಂದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಬಂಡವಾಳಗಾರರು ಆ ವಲಯದ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಹೂಡಿಕೆ ಸೊನ್ನೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪತ್ತಿಯೂ ಸೊನ್ನೆ.

ಬಳಕೆಯ ಸರಕುಗಳ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ದರ ಸೊನ್ನೆಗೆ ಇಳಿದಾಗ ಅದು ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಸೊನ್ನೆ ಉತ್ಪತ್ತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಸರಳ ಉದಾಹರಣೆ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಉಂಟಾದಾಗ, ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಮಟ್ಟವು ಬಳಕೆಯ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿಂತಲೂ ಬಹಳವಾಗಿ ಕುಗ್ಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಮೂಲ ಸರಕುಗಳ ಉತ್ಪಾದನಾ ದರ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಮತ್ತು ಆ ವಲಯದ ಉತ್ಪಾದನಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯದ ಬಳಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನೈಜ ಚೇತರಿಕೆಯೂ ಆಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಬಂಡವಾಳಗಾರರು ಹೂಡಿಕೆಗೆ ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಒಂದು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಜರುಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ಇದು ಜಾಗತಿಕ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ವಿಶ್ವದ ಎಲ್ಲ ದೇಶದ ಎಲ್ಲ ಬಂಡವಾಳಗಾರರು ಯಾವುದೇ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರದ “ಮೇಕ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ” (ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಿ) ಕರೆಗೆ ಯಾರೂ ಸೊಪ್ಪು ಹಾಕುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು ಭಾರತದ ಹದಗೆಟ್ಟಿರುವ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮೊದಲಿನ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ತರುವ ಒಂದು ಮೂಲೆಗಲ್ಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುವುದು ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರದ ಬುದ್ದಿಗೇಡಿತನವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. “ಮೇಕ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ” ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದ ಬಳಿಕ ಬಂಡವಾಳಗಾರರಿಗೆ ಅನೇಕ ರಿಯಾಯ್ತಿಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ ನಂತರವೂ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸ್ಥಗಿತತೆ ಉಂಟಾಗಿರುವುದು ಮತ್ತು ಇಡೀ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮುಗ್ಗರಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ನೀತಿಗಳ ವಿಚಾರಹೀನತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.

(ಇದು ‘ಪೀಪಲ್ಸ್ ಡೆಮಾಕ್ರಸಿ’ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ ಪ್ರೊ. ಪ್ರಭಾತ್ ಪಟ್ನಾಯಕ್ ಅವರ India’s Industrial Stagnation ಲೇಖನದ ಭಾವಾನುವಾದ)

ಕೇರಳದ ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಜಯಭೇರಿ

ಸಂಪುಟ: 10 ಸಂಚಿಕೆ: 23 Sunday, May 29, 2016

ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಜಯಭೇರಿ ಎಷ್ಟು ವ್ಯಾಪಕ ಮತ್ತು ಆಳವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಅರಿಯಬೇಕಾದರೆ ಈ ಕೆಳಗಿವನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು:

• ಕೊಲ್ಲಂ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಎಲ್ಲಾ 11 ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದಿದೆ
• 14 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ 11ರಲ್ಲಿ ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಬಹುಪಾಲು ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದೆ. 6 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎಲ್ಲಾ ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಬಾಚಿಕೊಂಡಿದೆ. (ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ರಂಗಗಳ ಸ್ಥಾನ ಕೋಷ್ಟಕದಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು)
• ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನ ಎರ್ನಾಕುಲಂ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗಿನ ಮಲಪ್ಪುರಂ ಗಳ ಭದ್ರಕೋಟೆಯನ್ನು ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಬೇಧಿಸಿದೆ
• 13 ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್. ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು 30 ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಅಂತರದಿಂದ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ
• ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿರುವ ಎಲ್ಲಾ 8 ಮಹಿಳಾ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್.(5 ಸಿಪಿಐ(ಎಂ), 3 ಸಿಪಿಐ)ನವರು
• ಯು.ಡಿ.ಎಫ್. ನ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಆಪಾದನೆ ಹೊತ್ತ ಮಂತ್ರಿಗಳು (ಕೆ. ಬಾಬು, ಬೇಬಿ ಜಾನ್, ಜಯಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಮೋಹನನ್) ಪರಾಭವಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಯು.ಡಿ.ಎಫ್.ಗೆ ಸೇರಿದ್ದ ಸ್ಪೀಕರ್, ಉಪ ಸ್ಪೀಕರ್ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯ ಸಚೇತಕರೂ ಪರಾಭವಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಸಚೇತಕ ಪಿ ಸಿ ಜಾರ್ಜ್ ಪಕ್ಷೇತರರಾಗಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಎರಡೂ ರಂಗಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ್ದಾರೆ
• ಬಿಜೆಪಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಮತ್ತಿತರ ಹೈಪರ್ ಪ್ರಚಾರ ಮತ್ತು ಎಸ್.ಎನ್.ಡಿ.ಪಿ. ಜತೆ ಮೈತ್ರಿಯ ನಂತರವೂ ನೇಮಮ್ ನಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 1 ಸೀಟು ಗಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಅದೂ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಜತೆ ಮತ-ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಫರ್ ನ ಒಳ ಒಪ್ಪಂದದ ನಂತರವೇ. (ವಿವರಗಳಿಗೆ ಬಾಕ್ಸ್ ನೋಡಿ). ಕೇವಲ 7 ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ 2ನೇ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.

ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ರಂಗಗಳ ಸ್ಥಾನ
ಜಿಲ್ಲೆ	ಎಲ್.ಡಿ.ಎಫ್	ಯು.ಡಿ.ಎಫ್.	ಇತರ
ಕಾಸರಗೋಡು	3	2	0
ಕಣ್ಣೂರು	8	3	0
ವಾಯ್ನಾಡು	2	1	0
ಕಲ್ಲಿಕೋಟೆ	11	2	0
ಮಲ್ಲಪ್ಪುರಂ	4	12	0
ಪಲಕ್ಕಾಡ್	9	3	0
ತ್ರಿಸೂರ್	12	1	0
ಎರ್ನಾಕುಲಂ	5	9	0
ಇಡುಕ್ಕಿ	3	2	0
ಕೊಟ್ಟಾಯಂ	2	6	1(ಪಕ್ಷೇತರ)
ಅಲಪ್ಪುಳ	8	1	0
ಪತಾನಂತಿಟ್ಟ	4	1	0
ಕೊಲ್ಲಂ	11	0	0
ತಿರುವನಂತಪುರಂ	9	4	1(ಬಿಜೆಪಿ
ಒಟ್ಟು	91	47	2

ನೇಮಂ ಅಪವಾದ ಹೇಗೆ?

ನೇಮಂನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸ್ವಂತ ಬಲದಿಂದ ಗೆದ್ದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅದರ ಗೆಲುವು ಒಂದು ಅಪವಾದ. ಇದು ಕಳೆದ ಎರಡು ಚುನಾವಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಈ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ರಂಗಗಳ ಮತಗಳಿಕೆಯನ್ನು (ಜತೆಗಿರುವ ಕೋಷ್ಟಕದಲ್ಲಿದೆ) ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ನೇಮಂ ಮತ್ತು ತಿರುವನಂತಪುರ ಪೂರ್ವದ ಭಾಗಗಳು ಸೇರಿ ಈಗಿನ ನೇಮಂ 2011ರಲ್ಲಿ ಪುನರ್ರಚಿತವಾಯಿತು.

ನೇಮಂನಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 2001 ಮತ್ತು 2006ರಲ್ಲಿ 57-61 ಸಾವಿರ ಮತ ಗಳಿಸಿ ಗೆದ್ದಿತ್ತು. ತಿರುವನಂತಪುರ ಪೂರ್ವದಲ್ಲೂ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ 2001 ವರೆಗೆ 40 ಸಾವಿರ ಮತ ಗಳಿಸಿ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತು. 2006ರಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) 35 ಸಾವಿರ ಗಳಿಸಿ ಗೆದ್ದಿತ್ತು. 2011ರಲ್ಲಿಯೇ ಪುನರ್ರಚನೆಯಾದ ನೇಮಂನಲ್ಲಿ ಓ.ರಾಜಗೋಪಾಲನ್ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಬಿಜೆಪಿ ಪಡೆಯ ಬಹುದಾದ ಗರಿಷ್ಟ ಮತ (ಸುಮಾರು 20 ಸಾವಿರ) ಪಡೆದಿತ್ತು.

ಆದ್ದರಿಂದ 2016ರಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸಿದ ಸುಮಾರು 40 ಸಾವಿರದಲ್ಲಿ ಬಹುಪಾಲು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮತಗಳ ‘ಮತಾಂತರ’ದಿಂದ ಆಗಿರಬೇಕು ಅಥವಾ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಬೆಂಬಲಿಗರ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಮನೋಧರ್ಮ ಅಷ್ಟು ತೆಳುವಾಗಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ಮೊದಲನೇಯದ್ದರ ಸಾಧ್ಯತೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು. ಆದರೆ ಈ ‘ಮತಾಂತರ’ದ ಆಟ ಯಾವಾಗಲೂ ನಡೆಯಲ್ಲ. ನೇಮಂನಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿಯ ವಿಜಯ ಒಂದು ಅಪವಾದ. ಅದು ಒಂದು ಅಪವಾದವಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.

ಪಕ್ಷ	2006	2011	2016
ಕಾಂಗ್ರೆಸ್	60,884	50,076	13,860
ಸಿಪಿಐ(ಎಂ)	50,135	43,661	59,142
ಬಿಜೆಪಿ	6,705	20,248	67,813